Al bij de aankomst in Dover waren er beelden die ik niet goed thuis kon brengen. Ik zie mijzelf maar van deur tot deur gaan, in het donker. Gehuld in een zwarte cape.
Gelukkig kijkt K nergens van op en gaat met mij op pad naar de beelden die ik heb. Ja zeg ik: ‘het zijn kleine smalle donkere straatjes’. En ik zie alles van opzij.
Het zijn de smalle straatjes. Het is het donker en ik weet zeker dat ik gehaast ben. Ik voel me schichtig en gedreven, er moet nog zo veel.
Ik weet zeker dat ik niet in de gegoede buurten ben. Er is veel armoe.
Ik krijg niet helder wat mijn rol is en zeker niet wat mijn status is. Alleen dat die cape mij beschermd.
Ik weet dat het mijn taak is. Ergens ver diep van binnenuit mij, een roeping. Evenals dat rook, vuur en warmte belangrijk zijn.
Anno 2015 geloof ik dat er meer is dan alleen het heden dat ik ken en mijn huidige leven.
En dat ons ‘Pentakelhuis’ die warmte geeft.
Morgen gaan we weer naar huis. Wat ik gisteren niet vond op Stonehenge, vond ik wel in Bradford on Avon. Ik hou van aardse spiritualiteit. Met mijn voeten in de klei voelen dat er meer is. Mij er door laten raken én…….weer verder.