Dinsdagmorgen zag het er nog zo uit.
En vanaf woensdagmiddag ziet het er zo uit.
Dit was twee weken geleden nog toen ik mijn plogje over ‘boom‘ deed.
En dit is is het nu.
Het voelt zó kaal, zó open en zó onbeschermd.
We wonen in een nieuwe wijk.
Zelfs als de huizen nog niet helemaal klaar en bewoond zijn
komen er schuttingen omheen
om te beschermen, te beschutten en de eigen ruimte overzichtelijk houden.
Ik snap dat wel. Gewoon je eigen kleur, idealen en veiligheid.
Dat wat me dierbaar is wil ik beschermen, veiligheid bieden en overzichtelijk houden.
Zeker wanneer dat over kinderen gaat ken ik dat gevoel.
Ik kom ouderschap tegen in vele vormen.
Zoals die van mijn lieve vriendin M met haar prachtige buik, ieder moment kan ze bevallen. Samen met haar man en hun twee meiden wachten ze op de komst van de kleine.
Zoals die van S en haar partner. Twee vrouwen prachtige vrouwen die nu pleegouders zijn van twee 3 maanden oude jongetjes. K en S hebben nog steeds een verbondenheid in hun wensouderschap.
Zoals ‘gezamenlijk’ ouderschap bij BOR, van vaders en moeders die niet meer van elkaar houden en in één huis wonen.
En mijn ‘eigen’ gezinssysteem waarbij 3 (x 2) volwassenen zich verantwoordelijk voelden voor de veiligheid en het opgroeien.
En dan zijn er nog die ik graag de ‘dochters van mijn ziel’ zou willen noemen. M. R. en D. Drie prachtige meiden die hun portie in dit leven hebben gehad en daar schitterend mee omgaan. Ze kwamen als volwassen vrouwen zo mijn ziel binnengewandeld.
Of M. die zich mijn ‘BOR’ dochter noemt.
En iedere ouder wil graag zijn kind beschermen, veiligheid bieden en de ‘eigenheid’ bewaken.
Als ik naar mijzelf kijk, staat er geen schutting om ‘mijn’ ouderschap.
Ik geloof in de uniciteit van het biologisch ouderschap. Of zoals we bij BOR vinden dat ieder kind in contact moet zijn met zijn biologische vader én met zijn biologische moeder. In de woorden van Ed Spruijt die zegt: ‘beter 5 minuten goed contact, dan geen contact’ en met het beeld van Else-Marie van den Eerenbeent van de liefdesladder.
Bij het weghalen van mijn schuttingen heb ik me gerealiseerd dat het belangrijk is om de waarde te herkennen van veiligheid, bescherming en idealen.
In ons systeem hebben we de 5 gulden regels van de vijfhoek (verbonden met ons Pentakelhuis) om bescherming, beschutting en kadering te geven:
Regel 1 Respect
Regel 2 Wat tussen de koppels is blijft tussen de koppels
Regel 3 Ieder heeft zijn eigen gekke dingetje
Regel 4 Als iets van invloed is dan breng je het in
Regel 5 Humor
Maria de Ridder 
Sommige zijn zo druk met het bevechten van hun “eigendoms”grenzen dat ze geen tijd overhouden om te zien wat er zich binnen die grenzen afspeeld
LikeLike
Voor veiligheid en bescherming blijft geen tijd en energie over zodat de beschutting een gevangenis wordt.
LikeLike