Ik ben van het ‘Geweldloos Verzet’ en eindeloos positief.

Stiekem ben ik een beetje jaloers op Elja. Zij kan voor haar werk gewoon zeggen dat ze iets haat of shit vindt.

Dan zou ik gewoon in dit plogje kunnen zeggen: ‘ik haat het dat ouders bij BOR………’. Iedereen snapt wel dat ouders in vechtscheidingen niet de gezelligste zijn. En al helemaal niet wanneer ze door de rechter gestuurd worden.

Er is ook een stukje in mij dat zo denkt. Een klein stukje. Ik check regelmatig of het nog klein is. Voor de rest besteed ik er niet al te veel aandacht aan, want alles waar je aandacht aan besteedt, groeit.

Van die gedachte maken we handig gebruik bij BOR. We zoeken altijd naar het positieve. We zijn bij BOR ook altijd een beetje van het provocatieve en gaan met warmte en humor om met de situatie.

En dan verandert er niet zo heel veel hoor. De ouders bij BOR blijven soms gewoon strijden. Want eigenlijk zijn vechtende gescheiden ouders heel voorspelbaar en saai. En dat is heel handig om te weten. Als BOR worden we dan ook een beetje saai en voorspelbaar. We gaan dan over op ‘Geweldloos Verzet’ van professor Haim Omer:

• we doen niet mee aan de beschuldigingsdiscussies
• we blijven met ‘niet oordelend taalgebruik’ buiten de strijd
• we spreken op een positieve manier expliciet uit wat we verwachten
• we blijven zonder discussie of oordeel aanwezig wanneer grenzen overtreden worden
• we spreken waardering uit voor wat goed gaat.

Bij BOR heb ik kunnen oefenen en leren kijken we naar wat goed gaat. Waar je blij van wordt of wat je aangenaam treft. Dan blijft de rest gewoon bestaan maar daar ligt dan niet de focus op.

En dat stukje van mij dat al dat lelijke ziet, is gewoon mijn probleem.

Ik ga op zoek naar de complimenten.

 

Neem nou gistermorgen.

We wonen in een nieuwbouwwijk en de bestrating wordt nu aangelegd. Er is een stukje in mij dat van ordening, netheid en harmonie houdt. Daar word ik helemaal blij van.

 

Vanuit de ‘bijna’ gewoonte om te benoemen wat positief is, dacht ik ‘hé, laat ik die jongens nou eens bedanken voor hun werk’. Nadat ik enige moed had gevat, ben ik naar ze toe gestapt. Nadrukkelijk gaan staan, en een beetje gekucht tot ik de aandacht had:’ik wil jullie bedanken voor het aanleggen van de straat, dat het hier mooi wordt. Iedere ochtend, als ik langs loop maakt het me blij’.

De glazige blikken spraken boekdelen.

 

Bij BOR hebben we het wenskistje met spulletjes waar je blij van wordt.

 

We willen ouders en kinderen blij maken.

 

Wanneer je blij bent, kan je niet meer boos zijn. Behalve voor mensen die het niet willen (be)grijpen, die blijven boos.