Het Freeway Park, naast het hotel, is mijn favoriet.
Een ijkpunt!
Wanneer ik in Seattle ben maak ik er iedere dag een wandeltje.
Het blijft het me verbazen dat er zo veel laagjes kunnen zijn in wat je kunt zien.
Er is veel beton.
En groen.
Groen, beton en…..
water.
Tussen al die gebouwen van staal en glas.
Ligt daar soms iets wat je niet verwacht.
Een spijkerbroek.
Hoe is die daar zo elegant terechtgekomen?
Lijkt wel of iemand er zo uit is gekropen.
Al die laagjes zijn soms zò zichtbaar.
Sommige van die laagjes zijn leuk om te ontdekken.
Plezierig om te vertoeven.
Licht, fris en prikkelend.
Op bepaalde plekken blijf ik liever weg.
Ze hebben iets donkers, iets onaangenaams.
Een foto kan nog net,
dan kan ik er later vanaf een afstandje naar kijken.
Van sommige laagjes zie ik dat ze verder gaan.
Ze zijn vluchtig en er gaat van alles over en voorbij.
Daar ben ik toeschouwer.
Je snapt, dit park blijft me verwonderen.
Het voelt als het leven zelf.
Vandaag regent het,
en krijgt alles vast een andere dimensie.
Ik ga me vandaag opnieuw verwonderen.
