Hoe je groot aan je binnenkant kunt zijn.

Van de week kreeg ik een gesprekje met een collega.
Zij had de herhaling gezien over ons huis in het programma BinnensteBuiten.
En we kregen een grappig gesprekje.
Ze vond het huis leuk.
Maar wat haar het meest benieuwde:
‘….hoe lang is jouw man?’

 

Oh, K.?
K. is 1.96 meter.

Serieus?
Hoelang ben jij dan?

 

Ik?
Ik ben 1.60 meter.

Echt?

 

Ja!
Echt.
We verschillen 36 cm.

 

Mijn collega vond het zo schattig
hoe liefdevol ik tegen K. opkijk.

 

Om op gelijke hoogte te komen
moet ik op een trappetje

 

met twee treetjes.

 

Alhoewel ik geen kleine voetjes heb,
maat 38,

 

is hier ook een beetje ruimte over.

Sommige verschillen zijn wel grappig.
Mijn benen bungelen op stoelen die het maatje van K. hebben
en K ziet er zó grappig uit wanneer hij in de auto stapt
die nog op mijn maatje staat.

Want weet je,
je raakt overal aan gewend.

Ik kijk tegen K. op
en K. kijkt op mij neer.
Bij wijze van spreken dan.

Waar mijn collega zich eigenlijk over verbaasde?
Haar dochter is 1.58 meter
en die is klein.
Ik ben 1.60 meter
maar nergens voor haar gevoel ben ik ook maar een klein meisje.

Hoe kan het dat je aan de buitenkant er uitziet als een kleintje
terwijl dat voor de ander niet zo voelt?

 

Van de week liep ik door het dorp.
Moederzwaan zwemmend met 8 jong,
moeder meerkoet op haar nest
en paps meerkoet in haar buurt.

 

aha daar zwemt paps zwaan ook in de buurt.

Wanneer je link aanklikt naar het filmpje
snap je helemaal
dat je klein kunt zijn aan de buitenkant
en groot aan de binnenkant .

Ik herken dat wel!
Mijn binnenkant wordt vanzelf groot wanneer ik iets te verdedigen heb.
Wanneer ik gedreven raak of
wanneer ik mij aan mijn binnenkant geraakt voel.
Er is heel wat dat mij groot maakt aan mijn binnenkant.

Ook heel handig in het samenleven met K.
heb ik soms het trappetje niet nodig.