Wat doe je met vette pech?

Alles moet van de kasten.

 

Uit de kasten.

 

Van de vloer.

 

Alleen de kip mag blijven.
Mits hij zijn pootjes van de vloer heeft.

 

Verder moet alles uit de kamer.

 

Uit de gang.
De vloer wordt schoongemaakt.

 

George komt.
Om de voegen te doen.

 

Alle gaatjes te vullen.

 

De vloer schoon te maken.

We hebben een bijzondere vloer.
Handgemaakte,
Terracota tegels.
Onze grootste wens bij de bouw van ons huis.

 

En toen ging er iets mis.
Gelijk al bij het begin.

Onbekend maakt……..
juist.

De meneer van het vloeren leggen had er geen ervaring mee:
– vuil tussen de lagen olie.
– voetstappen die niet meer weggewerkt konden worden.
– voegen die gingen kruimelen.

Er bleek weinig verhaal te halen.
Iets met ‘onze’ keuze,
‘onze’ verantwoordelijkheid.

Vette pech dus.
Zorg maar dat je er mee leeft.
Ondertussen leven we er 7 jaar mee,
op
en ach
dan wordt het een deel van jezelf.

We hebben de vloer omhelsd.
We houden er van.
Leven ermee.
Niks mis met met een beetje lelijkheid om mee te leven.

Voor ons is de vloer
net als het leven zelf.
Een beetje pech
en een beetje lelijkheid hoort er gewoon bij.

 

Afijn
George is geweest.
Heeft de vloer gedaan.
Ik heb gelijk maar het eens schoongemaakt
op plekjes waar ik niet dagelijks kom.

 

Alles was toch van zijn plek.
Op de kasten.
In de kasten.

 

Maar ook George vertelde,
gelijk bij binnenkomst
na één blik op de vloer,
dat hij niet wist wat hij nou precies aan moest met deze vloer.

 

We hadden verwachtingen uitgesproken.
George kwam met het juiste voorstel.

 

George is gewoon aan de slag gegaan.
En je laat het raden.
Het ging weer mis.

Sommig pech
blijft pech.
Kan niet meer hersteld worden.
Soms maakt iemand het zelfs nog erger.

Gelukkig leefden we er al mee
dat zal nu niet anders worden.

We geven
gewoon
deze lelijkheid wederom een plekje in ons leven.

Even hebben we nog overwogen om de strijd aan te gaan.
Zou dat ons iets brengen?