Voor we er waren moesten we eerst door
de Westerscheldetunnel.
We zijn op weg naar onze petekids.
Ze staan op de camping
vlak bij zee.
We zien ze eigenlijk te weinig.
Het is een eind rijden.
Iedere zomer proberen we er toch langs te gaan
zeker wanneer ze op de camping zitten.
Vlak bij zee.
Met hun ouders kletsen we altijd bij.
Dat gaat gewoon gemakkelijk.
We kennen ze al zolang.
Iedere keer pakken we gewoon de draad weer op.
Het is prachtig om A. en T. op te zien groeien.
Van baby af aan.
Nu gaan beiden richting de pubertijd.
Het zijn prima knullen.
Ze hebben goede ogen.
Toch is het wel duidelijk dat ieder kind zo zijn ‘eigen’ weg heeft te gaan.
En dat is bij A. en T. niet anders.
Beiden hebben hun eigen dingetje te doen.
Met liefde, aandacht en zorg van hun ouders komen kinderen een heel eind.
Kijk maar naar A. en T.
Soms is het hard werken.
We zien het L. en J. doen.
Daar bewonderen we ze heel erg om.
Een laatste wandeltje, hapje en drankje
langs het strand.
Voor we slapen gaan
lijkt het een beetje op thuis.
Wat een prachtige foto’s. Je moet er even voor rijden, maar dan heb je een hoop gezelligheid en mooie plekjes 🙂
LikeLike
Het was er super en ieder jaar weer een feestje om naar terug te gaan.
LikeLiked by 1 persoon
Ik vind de Westerscheldetunnel zo gaaf. Voel me net captain Picard…to boldly go where no one has gone before…
LikeLike
Eindeloos voor er licht aan het eind van de tunnel is. Maar het is er….dat licht.
LikeLike
Fraaie foto’s Maria, ben je nog wezen bootje baden?
LikeLike
Eigenlijk Edward ben ik niet zo van het zand en het pootje baden. Al dat zand tussen mijn tenen en onder mijn voeten geeft van die rare rillingen over mijn lijf. Maar alle plaatjes maken het de moeite waard om er iedere keer naartoe te gaan.
LikeLike