Wat je ziet wanneer je om je heen kijkt (3)

Iedere dag laat ik alles even achter me.

 

Wandel ik langs het strand

 

tot daar

 

helemaal
op de punt.

 

daar kan ik naar boven

 

om van het uitzicht te genieten

 

en over de zee te kijken.

 

Op het strand liggen grote velden
afgestorven bladeren
van het Neptunusgras

 

Keurig opgehoopt
tot aandoenlijke honden
die plat op hun buik
met hun kop
op de vloedlijn liggen.

 

Al lopend volg ik de weg die het Neptunusgras gaat

 

om Neptunusballetjes te worden.
Kijk het filmpje en zie hoe het werkt.

Eigenlijk vertonen de balletjes
best wel een menselijk aspect.

Of wij mensen
een Neptunusballetjes effect.

We worden gevormd door de omstandigheden,
de plek waar we zijn.
Onder invloed van wat we leren, ervaren en doen
krijgen we uiteindelijk onze vorm.
En net als bij de Neptunusballetjes schuurt dat soms.

We worden ‘Echt‘.

“Wat is Echt?’ vroeg het Konijn op een dag, toen ze naast elkaar lagen, vlak bij de haard in de kinderkamer. ‘Betekent het dat je van binnen iets hebt dat zoemt en van buiten een palletje?’
‘Echt is niet hoe je gemaakt bent,’ zei het Leren Paard.
‘Het is iets dat met je gebeurt.
Als een kind lang, heel lang van je houdt,
niet alleen om met je te spelen, maar Echt van je houdt, dan wordt je Echt.’
‘Doet het pijn?’ vroeg het Konijn.
‘Soms wel, ‘ zei het Leren Paard,
want hij sprak altijd de waarheid.
‘Als je Echt bent, dan geef je er niets om dat het pijn heeft gedaan.’
‘Gebeurt het allemaal ineens, net als opgewonden worden?’ vroeg hij,
‘of stukje voor stukje?’
‘Het gebeurt niet allemaal ineens,’ zei het Leren Paard.
‘Je wordt het gewoon.
Het duurt een hele tijd. Daarom gebeurt het niet vaak met dingen die gemakkelijk breken, of scherpe randen hebben, of heel voorzichtig behandeld moeten worden.
In het algemeen ben je tegen de tijd dat je Echt wordt,
meestal kaalgeknuffeld,
en je ogen zijn eruit gevallen en je poten bengelen erbij en je ziet er haveloos uit.
Maar dat geeft allemaal niets, want als je eenmaal Echt bent,
ben je niet lelijk meer, behalve voor mensen die het niet begrijpen.’
Het Konijn zuchtte.
Hij verlangde ernaar om Echt te worden en te weten te komen hoe je je dan voelde.
En toch was het een nogal verdrietige gedachte dat hij eerst kaal zou worden
en zijn ogen en zijn snorharen kwijtraken.
Hij wilde maar dat hij Echt kon worden zonder dat al die vervelende dingen met hem zouden gebeuren.

‘Het fluwelen Konijn’
(of ’hoe speelgoed Echt wordt’)
Margery Williams
uitg. Bruna, Utrecht, 1973