en dat is weer eens onbedwingbaar
het MOET
het is onvermijdelijk.
Ik kies
uit de 60 kleuren
mijn favorieten
van het moment.
Ik begin
met volle aandacht.
Gaandeweg
blijkt het nóg
té kleurig
té vol
en te veel.
Ik ga mijzelf
beperken
met minder kleur
meer
open ruimte
minder vol
minder intensiteit
totdat
en er nog slechts
stompjes
over zijn.
Het moet vooral snel
het hoeft niet mooi
er moeten stompjes overblijven
waardoor ik -alles- terug heb kunnen brengen
tot
klein en
behapbaar.
Zo blijf ik aan de zijkant
van mijn gedachten
kan ik nadenken
verwerken
en nieuwe dingen toelaten.
Noem het maar mijn
creatief verwerkingsproces.
Volgens K. ziet het er niet uit.
Hij zegt
dat ik net zo kleur
als ik pistache nootjes eet
en die schijn ik te eten
als een eekhoorn.
Als je er zelf maar voldoening uit haalt.
Dan kan je ook de nootjes naar wens eten 🙂
Aum Shanthi
LikeLiked by 1 persoon
Helemaal tevreden! En eekhoorntjes zijn toch leuk☺️
LikeLiked by 1 persoon
vind ik ook 🙂
Aum Shanthi
LikeLiked by 1 persoon
Altijd fijn, het kind in jezelf te zijn !💞
LikeLiked by 1 persoon
Lekker kleuren en nootjes eten op zijn tijd doet wonderen!
LikeLike
Hahahaha; (H)eeeerlijk plogje.
LikeLiked by 1 persoon
Ik sta ook wel eens met zo’n boek in mijn handen, maar voor mij is het verzorgen van mijn plantjes toch rustgevender denk ik 😉
LikeLiked by 1 persoon
Veel beter. Die plantjes die blijven. Mijn tekeningen gaan weg op het moment dat ze klaar zijn. Echt een raar dingetje van me 😬
LikeLike
😂 nou ik vind je een heel leuk 🐿
LikeLiked by 1 persoon
Haha. Vooral het tempo van nootjes eten is een dingetje😐
LikeLike