Een gewone relatie maar dan met z’n drieën

Een goede, gezonde, gelukkige relatie valt of staat met degelijke communicatie. Dit is een gegeven voor iedere vorm van relatie: tussen collega’s, moeder en dochter, partners in een tweerelatie en ook als partners in een drierelatie; of het van twee, of meerdere kanten komt, met een degelijke communicatie hoeft het niet te botsen.

Er is meer dan ‘houden van’

Natuurlijk waren er allerlei dingen in mijn hoofd die ik moest overbruggen toen onze drierelatie een feit was. De normen en waarden waarmee ik opgegroeid ben bleven hetzelfde: liefde, respect en gedeelde verantwoordelijkheid. Het feit dat ik niet van één, maar van twee mannen hield, betekende dat ieder in de relatie hetzelfde recht had op respect, gelijkwaardigheid en behoud van eigenwaarde. Ik realiseerde mij dat houden van niet meer is dan een smeermiddel en dat liefde een kleur geeft aan de relatie. Bij ons was er net dat stapje extra: de bereidheid, van ieder voor zich, om zichzelf te overstijgen voor het algemeen belang.

Drie tweerelaties

En hoewel het lastig kan zijn om met één liefde samen te leven, merkte ik nu hoeveel verschillen er waren tussen deze twee liefdes. Hoe ik per individu over onderwerpen kon ruziën en mezelf er met de ander juist weer helemaal in kon vinden. Naast het persoonlijke, heeft een relatie met drie mensen ook gewoon gezamenlijke belangen zoals het huishouden, werk en op een later tijdstip de kinderen en de opvoeding. We leefden met zijn drieën. Drie individuen met een eigen persoonlijkheid. Daarnaast zijn er drie tweerelaties waarin ieder koppel een eigen invulling geeft aan die specifieke relatie, zonder dat de derde persoon hier deel van uitmaakt. We leerden al snel dat de derde persoon zich niet bij het ‘koppel van dat moment’ moest laten betrekken of zich erin mengen. Dat wat tussen het koppel is, blijft tussen het koppel.

Genieten van tijd voor jezelf

De derde persoon moest, ‘als buitenstaander’ wachten tot er weer tijd en aandacht zijn of haar kant opkwam. De ongeschreven regel was, dat je hier rustig op wachtte en vooral, dat de anderen hier geen misbruik van maakten. Mocht iemand het gevoel krijgen dat het de spuigaten uitliep, dan werd daar op tijd aandacht voor gevraagd.

Zo kon het zijn dat Marc en Jorg samen opgingen in hun gezamenlijke hobby’s, en het even kon duren voordat ik weer in beeld kwam. Dat is nooit een probleem geweest. Zoals in iedere relatie wist ik, dat ik het maar zal hoeven te vragen en er zou tijd en ruimte voor me gemaakt worden. Dus in plaats van klagen, nam ik deze tijd en ruimte om mijzelf verder te ontwikkelen, leuke dingen te ondernemen en te genieten van deze tijd voor mezelf.

‘hoe meer mensen er samenwonen, hoe meer mogelijkheden er zijn voor discussie’

De rolverdeling

Door onze drierelatie leerden wij snel een verschil te maken tussen wat van onszelf was, wat een gezamenlijke verantwoordelijkheid was en dat je met ieder persoon in de relatie jouw stukje ‘privacy’ kon hebben, zonder dat je daar de derde persoon mee hoefde te kwetsen. Het was ook juist deze vorm van relatie die ons leerde hoe belangrijk communicatie is en dat er niets te gek is om te bespreken.

En hetzelfde geldt voor de meer ‘standaard’ relatie van twee personen. Je weet elkaar te vinden in de dagelijkse dingen van het leven, in en rondom huis. Zolang je dezelfde normen, waarden en visie deelt, overbrug je de verschillen tussen de individu’s. Persoonlijke issues en conflicten worden kansen: zolang je er samen aan werkt en altijd blijft communiceren. Het is de zoektocht naar gedeelde woorden, openheid in waar je elkaar in kunt vinden en openheid in je gedachten; zónder jezelf of de ander te veroordelen.

De richtlijnen

Om in onze communicatie helder naar onszelf en elkaar te zijn, en een vertrekpunt te hebben voor kwetsbare onderwerpen, besloten we bepaalde richtlijnen aan te houden voor de communicatie binnen onze drierelatie:

– Wat tussen de koppels is, blijft tussen de koppels
– Ieder draagt zijn of haar eigen ongemak
– Het algemeen belang, gaat boven het individu of het koppel.

Op deze manier waren belangrijke onderwerpen bespreekbaar en uitwisselbaar: hoe meer mensen er samenwonen, hoe meer mogelijkheden er zijn voor discussie. Zo ben ik een minimalistisch persoon en houd ik van een opgeruimde omgeving. Iets wat langer dan een jaar niet gebruikt wordt mag van mij opgeruimd worden, of een andere oplossing voor gevonden worden. En voor iedere kilo die erin komt, moet er ook weer één uit. Jorg houdt van verzamelen en Marc heeft veel spullen die niet zo vaak gebruikt worden. Voor mij was het een oefening in accepteren dat ik niet alles op kon ruimen; dat er spullen bewaard moesten worden omdat ze een waarde hadden voor de persoon en dat er spullen stonden die maar incidenteel gebruikt werden.

Communiceren betekent meedenken en aanpassen

Marc en Jorg zaten in de communicatie over de spullen veel meer op één lijn dan ik met ze zat. Zo leerde ik wat dingen voor Jorg betekenden en waarom sommige spullen van Marc toch echt bewaard moesten worden. Ook hielden Marc en Jorg rekening met mijn opruim ideeën, waardoor we soms een opgeruimde en geordende puinhoop hadden zonder om te komen in de spullen.

‘Zoals mijn tante zei: ‘Maria, je kunt geen twee mannen dienen’

Gewoon, net als alle andere relaties

Deze richtlijnen kwamen ook terug bij de aanschaf van gezamenlijke dingen. Onze individuele smaken waren zo verschillend, dat we als koppel op pad gingen en vervolgens keken welke smaak of stijl gezamenlijk was en als overeenkomst werd gekozen. Hoewel dit in eerste instantie wat bewerkelijk lijkt, werk je uiteindelijk samen naar een gezamenlijke smaak. Een relatie bestaat nu eenmaal uit overeenkomsten en elkaar tegemoetkomen. Of je dit nu met zijn tweeën doet, of met zijn drieën. De kunst was om je persoonlijke smaak te behouden en die in de gezamenlijke smaak in te brengen.

Hetzelfde geldt voor de taakverdeling in huis. Hoewel dit, zoals in vele relaties, in eerste instantie bijna automatisch verloopt (de man-vrouw rol in huis), zorgde dit ook bij ons voor uitdagingen. Zoals mijn tante zei: ‘Maria, je kunt geen twee mannen dienen’. En hoewel zij misschien meer over de bedzaken sprak, zette het mij wel aan het denken. Automatisch de ‘vrouwenrol’ oppakken was bij ons drieën geen optie. Het was onmogelijk om het hele huishouden naar mezelf toe te trekken. Wederom een les in loslaten en een zoektocht naar wat je als persoon op wilde pakken in het huishouden. Zo had Jorg eerder last van stof en troep dan dat Marc en ik het hadden. Marc vond koken een goede hobby en zo was ik degene die inventariseerde waar we het meest baat bij hadden. Jorg was het meest sociale en maatschappelijk betrokken van ons drie, Marc was de denker die ons bij de les hield en ik signaleerde knelpunten en bedacht oplossingen. Dat gaf als koppel een verschillende uitkomst en voor de drierelatie werkte het. We maakten afspraken, keken of het werkte en stelden bij. Zo was er de regel dat je jouw kracht als individu verder ontwikkelde om in het totaal van het systeem in te brengen.

De Schipper van de Dag

Om niet met zijn drieën overal bovenop te zitten bedachten we de Schipper van de Dag. De Schipper van de Dag was verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van het huishouden. In eerste instantie betekende dit dat iedere Schipper alles naar eigen idee invulde. Dit resulteerde in dubbelgevouwen overhemden met knijpers aan de schouders wanneer Marc de Schipper van de Dag was. Of veel wortels in de lasagne wanneer Jorg kookte. Of een totaal opgeruimd huis wanneer ik de Schipper van de Dag was. Momenten waarin communicatie, net als in iedere relatie, ontzettend belangrijk is.

‘Het is de zoektocht naar gedeelde woorden, openheid in waar je elkaar in kunt vinden en openheid in je gedachten; zónder jezelf of de ander te veroordelen’

Het belang van communicatie

Het zijn juist de kleine dingen, zoals het ophangen van de overhemden of het laten slingeren van spullen, die er langzaam inkruipen en irritatie oproepen. Want ook in een relatie met drie personen word je uiteindelijk net zo gewoontegetrouw en voorspelbaar als in een relatie met zijn tweeën. Wanneer je afwijkt van de traditionele rolpatronen loop je eerder tegen je beperkingen aan en word je uitgedaagd om creatieve en werkbare oplossingen te bedenken. Juist door open te communiceren, begrip te tonen voor de ander en de controle los te laten, hebben wij hier onze weg in kunnen vinden.

Communicatieproblemen verhelpen

In ons dagelijks leven vergeten we soms te communiceren omdat we onze eigen gedachten naar de achtergrond schuiven. Er zijn genoeg standaarden binnen cultuur, netwerk en sociale omgeving waar we op terug kunnen vallen. Denk bijvoorbeeld aan de relatie tussen man en vrouw, of wanneer je een ‘goede ouder’ bent of wat acceptabel is binnen jouw sociale omgeving. Deze standaarden zorgen voor bescherming, en maken dat aanpassingen, acceptatie en communicatie op een tweede plek zijn gekomen. Ben je jezelf hier bewust van, dan kun je samen met de ander op zoek gaan naar een vorm van communicatie die minder ruis met zich meebrengt. Het is een zoektocht naar gedeelde woorden, openheid in waar je elkaar in kunt vinden en openheid in je gedachten; zónder jezelf of de ander te veroordelen.