De plusvariant van mijzelf: omgaan met aanpassingen

Ik ben iemand die oprechtheid belangrijk vindt en het liefst wil ik mijn binnenkant overeen laten stemmen met dat wat de wereld aan de buitenkant ziet. Als jong meisje heb ik het besluit genomen dat het gewoon een kwestie zou zijn van de juiste woorden gebruiken, de tijd nemen om iets uit te leggen en mensen bij je leven te betrekken. Ik wilde mensen meenemen in wat er was.

‘Voor mij werd ieder vermeden verbaal gevecht, een gewonnen gevecht in het behoud van de relatie’

Eerlijk en open; ook naar de buitenwereld

Het was vanuit de gedachte van oprechtheid, dat we de consequenties van onze drierelatie aanvaardden. We waren open en eerlijk naar elkaar en alles was bespreekbaar. Ook de vragen van de buitenwereld wilden we eerlijk beantwoorden, zonder ze uit de weg te gaan. Vanuit mijn innerlijke beweging ging het eenvoudig; er waren geen vragen waar ik geen antwoord op had. Ik had dezelfde vragen zelf stuk voor stuk doorlopen. Wanneer ik vragen aan zag komen, ging ik direct de confrontatie aan en ik ging niemand uit de weg. Wat ik was vergeten, was dat al die vragen van de buitenwereld helemaal niets met mij te maken hadden. Ik kon het op een acceptabele manier vertellen maar dat betekende niet dat mensen een manier vonden om ermee om te gaan. Mensen bleven vragen en ik bleef antwoorden.

Het was geen fysiek, maar een mentaal en vaak ook een verbaal gevecht. De lessen van Jiujitsu inspireerden mij om ZELF de keuze te maken en te stoppen met praten. Het was immers MIJN idee, dat ik eerlijk wilde zijn en dat ik mensen zou kunnen bereiken door te praten. Ik leerde dat ik mijn eigen overtuigingen niet altijd richting de buitenwereld hoefde te zenden. Het gevecht dat ik voerde was het gevecht met mijn overtuigingen, met mijzelf en de frustraties wanneer ik merkte dat mensen niet wilden of niet konden luisteren. Ik stopte met verklaren en uitleggen. Voor mij werd ieder vermeden verbaal gevecht, een gewonnen gevecht in het behoud van de relatie. Ik paste mezelf aan, zonder mezelf te veranderen.

”Hoe we het dan met de sex deden’ bleek interessanter dan de essentie van onze relatie’

Ook afscheid nemen hoort erbij

Zo kwam, op een bepaald moment, die meneer langs omdat hij wilde weten hoe het nu eigenlijk zat met ons. Deze meneer heeft de hele avond bij ons op de bank gezeten, vragen gesteld en antwoorden gekregen. Aan het einde van de avond ging hij naar huis met het gevoel dat wij een geweldige eenheid waren. Hij begreep alles wat we hem verteld hadden en vond ons aardig. Toen deze meneer terugging naar de groep, waar ook wij deel van uitmaakten, kon hij het niet goed onder woorden brengen en vanaf dat moment liet deze groep ons links liggen. We hebben met zijn drieën voor deze groep gestaan en ervaren dat een groep niet kiest voor de enkeling die afwijkt.

Ieder mens wil ergens bij horen, onderdeel zijn van een groep, we hebben de bescherming van onze systeem nodig. Dit besef heeft mij geholpen te bepalen waar ik mijn aanpassingen in kon maken. Het was de overeenstemming in eerlijkheid vanuit mijn binnen- en buitenkant die ervoor gezorgd heeft dat ik dit makkelijker leerde relativeren. Ik ben nog steeds hetzelfde meisje met al haar overtuigingen aan de binnenkant en heb een weg gevonden naar de buitenwereld.

‘Wat is de prijs die ik betaal voor wat ik doe; en weegt dit op tegen wat het mij oplevert?’

Niet iedereen is op zoek naar eerlijkheid

De meeste mensen zitten niet te wachten op eerlijkheid en openheid. Niet iedereen wil lastiggevallen worden met jouw waarheid of anders zijn. Mensen willen gerustgesteld worden. Mensen zijn nieuwsgierig naar wat afwijkt en eenieder heeft zijn of haar eigen vorm van nieuwsgierigheid. Weinig mensen vonden het boeiend wat wij als essentie van onze relatie zagen; ‘hoe wij het dan met de sex deden’ was eerder een punt van interesse. Wanneer je vertelt wat niet wordt gevraagd, is de kans groot dat je gesprekspartner je niet eens hoort. Dit maakte dat ik op sommige vragen gewoon een standaardantwoord gaf en dat er vragen waren waar mensen geen antwoorden op kregen.

Iedereen maakt eigen keuzes en draagt daar de verantwoording voor. Ik koos ervoor om dicht bij mezelf te blijven en op tijd aan de rem te trekken wanneer het ging om een conversatie in de buitenwereld. We stopten met onze relatie uit te leggen, ons te verklaren of mensen te overtuigen. We leefden wie we waren en waar we voor stonden. Zolang ik mijzelf en mijn systeem had, kon ik de wereld aan.

De sleutel tot aanpassing is te stoppen met zoeken naar goedkeuring of toestemming van de buitenwereld. Alles heeft zijn prijs en het is jouw keuze of je deze prijs wilt betalen. In iedere situatie en iedere keer opnieuw kun je jezelf vragen: ‘Wat is de prijs die ik betaal voor wat ik doe; en weegt dit op tegen wat het mij oplevert?” In mijn leven en in mijn coaching is dit essentieel.