Wanneer ‘mijn verlangen’ niet persoonlijk is, is die van jou dat ook niet

Ondertussen begin ik
als niet boeddhist
Dependent Origination
een heel klein beetje
te begrijpen.

Voornamelijk
door mijn gesprekken
met K.

Voor mij
ligt de kern bij
‘mijn verlangen’
om iets te doen vanuit
het leuk
of niet leuk vinden.

De zon die
ergens via mijn
– ogen = zien
– oren = horen
– neus = ruiken
– tastzin = voelen
– tong = proeven
– mentaal = gedachten
binnenkomt.

Op het moment
dat drie dingen
samenkomen:
– de zon
– mijn goed werkend oog
– het bewustzijn van mijn oog
ontstaat er contact.

Het contact geeft
een gevoel van
– prettig
– niet prettig
– of neutraal

Tot zover is het
onpersoonlijk.

Dan
gaan mijn gedachten
het persoonlijk maken in:
– vind ík dit leuk?
of
– vind ík dit niet leuk?
Er ontstaat een
‘verlangen’ 
mijn verlangen.

Bij leuk:
– koester ik me in de zon.
Bij niet leuk:
– ga ik naar binnen om de zon te vermijden

Zo begint iets
zo eindigt iets.
Het is vergankelijk. 

Het is niet de situatie
het is mijn gedachte
en de emotie
van het moment
over dat moment
waar ik naar grijp
om iets voort te zetten
of
om het te stoppen
waar ik het nog kan.

Soms zie je
het hele proces
in een notendop
ontstaan

zoals bij de tweeling

en de regenplas.

Uiteindelijk
wanneer ik niks doe
met
het moment van contact
heb
ik een keuze 
of ik verder ga 
of dat ik uit het moment stap.

In mijn coaching wil ik je helpen
om het moment
van contact te herkennen
waar het voor jou persoonlijk wordt
hoe je op dat punt uit de situatie kunt stappen.