Ik
zie
overal
echt overal
leuke
plaatjes
zelfs
bij het omwisselen
naar winterbanden.
Nieuw hoofdstuk
Een nieuw onderdeel van mijn site
Maria de Ridder.nl zijn
de artikelen over mijn drie-relatie.
Voor de artikelen heb ik hulp van Myra Kokke.
Zij helpt mij om uit mijn brij van
woorden,
gedachten en
hersenspinsels
een logisch en leesbaar verhaal te maken.
Fietsen zijn net familie
Als eerste
is er
het – gezamenlijke- deel.
Je kunt stellen
dat
er veel overeenkomsten zijn.
Je genen
zijn de verbinding.
Het kenmerkende van familie
is
dat je
er in op kunt gaan
of in onder.
Naast
de gezamenlijke genen
kunnen families
ook een gezamenlijk belang hebben.
Het is altijd fijn
wanneer je
je eigen identiteit kunt behouden
door af en toe
iets kenmerkend
aan jezelf toe
te voegen.
Het komt
in de beste families voor
dat je moet wachten
tot de ander weer
terugkomt.
Bij tijd en wijle lift je mee
op je familie
waarbij de kleintjes recht hebben op
een speciale plekje
want
het kan toch niet zo zijn
dat die kleintjes
er alleen voor staan.
Ook wanneer
je er oud
en gehavend
bij komt te liggen
heb je nog recht
op een plekje
in de familie
Hoe verdrietig
en triest is het dan
wanneer je
als kleintje
gedumpt wordt.
In families mag dat niet gebeuren.
Iedere dag weer een moreel dilemma
Iedere ochtend
eigenlijk nog
met mijn ogen
halfgesloten
sta ik
voor een moreel dilemma
want
hoe snij ik
iedere dag weer
stukje
voor stukje
iets van de gember af
voor het ochtend sapje.
Want zeg nou zelf
dit is toch
te
prachtig
om te gebruiken.
En zoals bij al mijn morele dilemma’s
loop ik ook nu
iedere ochtend
mijn eigen
kleintje rondje
voor ik ga snijden.
Heb ik vandaag gember nodig
ja..
we gebruiken de gember in het sapje.
Het is zonde om zo n prachtige knol aan te snijden
ja
het is zonde om zoiets moois aan te snijden
maar
ja
het is super gezond
en lekker
dus
ja
ik ga het doen.
Vingers op de goede plek
ogen dicht
snijden maar
tot er niets meer over is.
Nieuw zand, Nieuw strand, Nieuw land (1)
Vlak bij mijn huis
net over de dijk
waren ze al druk
met het Tulpeiland
Nu is de weg
al een tijdje
afgesloten
want
alles gaat gewoon
verder.
Er komt een heel nieuw strand
waar eerst
dijk en water was
komt nu de Blauwe Diamant.
en komt er
een nieuwe wereld
aan de andere kant
van de sluis.
Ik heb een fanatiek dingetje
en dat is weer eens onbedwingbaar
het MOET
het is onvermijdelijk.
Ik kies
uit de 60 kleuren
mijn favorieten
van het moment.
Ik begin
met volle aandacht.
Gaandeweg
blijkt het nóg
té kleurig
té vol
en te veel.
Ik ga mijzelf
beperken
met minder kleur
meer
open ruimte
minder vol
minder intensiteit
totdat
en er nog slechts
stompjes
over zijn.
Het moet vooral snel
het hoeft niet mooi
er moeten stompjes overblijven
waardoor ik -alles- terug heb kunnen brengen
tot
klein en
behapbaar.
Zo blijf ik aan de zijkant
van mijn gedachten
kan ik nadenken
verwerken
en nieuwe dingen toelaten.
Noem het maar mijn
creatief verwerkingsproces.
Volgens K. ziet het er niet uit.
Hij zegt
dat ik net zo kleur
als ik pistache nootjes eet
en die schijn ik te eten
als een eekhoorn.
Herfst (2)
Soms
ben ik geboeid
door
één bepaalde plek.
Dan ben ik mateloos
zeker
tijdens de overgangen
van het seizoen.
