Categorie: duurzaam

Wij
K. en ik
wonen niet in Canada
en niet in de buurt 
van Bhante Ānanda.

We hebben contact
met M. en G.
zij ondersteunen
Bhante Ānanda
in Nelson.

Van M.
kreeg ik
deze prachtige foto’s
en de brief
van Bhante Ānanda
aan de gemeenschap
in Nelson.

Aan M. kan ik vragen stellen
vóór Bhante Ānanda
zodat M. ze kan stellen
zonder te vragen.

Sommige vragen brengen
hem in verlegenheid 
zijn niet te beantwoorden
voor hem zoals:
“Wil je dit?”
(monniken geven geen voorkeur aan)
“Wat wil je dat anderen weten?”
(monniken reageren op directe vragen
maar veronderstellen niet te weten
wat een ander wil weten).

Elke vraag
van mij 
die een keuze vraagt
van Bhante Ānanda
is niet te beantwoorden
voor hem.

De brief waarin
Bhante Ānanda
zichzelf voorstelt
aan de gemeenschap
in Nelson.

“Beste gemeenschap,

Mijn naam is Ānanda en ik ben een Canadese boeddhistische monnik.
Ik ben net een paar dagen geleden in Nelson aangekomen en ik zal hier de winter doorbrengen.

Misschien zie je me laat in de ochtend langzaam over straat lopen, met een grote kom in mijn handen. Dit is wat we noemen “op aalmoes-ronde gaan”.

Monniken, in de tijd van de Boeddha, gingen iedere dag op aalmoes-ronde naar de dichtstbijzijnde stad of gemeenschap met hun kom om voedsel te verzamelen om hun lichaam te onderhouden en te kunnen mediteren.

We smeken niet en vragen niet om voedsel. 
We lopen gewoon in stilte met onze kom, aan de kant van de straat, zodat iemand die wil geven en ons wil ondersteunen, voedsel in onze kom kan doen. Monniken nemen niet wat niet wordt gegeven. Dit is, om vele redenen, een zeer belangrijk onderdeel van onze praktijk. We leven alleen van de vrijgevigheid van anderen.

De monniken lopen bedachtzaam en ingetogen, vooral tijdens hun aalmoes-ronde, zodat er geen ongezonde gedachten ontstaan ​​zoals hebzucht of haat. Terwijl we lopen sturen we altijd liefdevolle vriendelijkheid (Mettā) naar iedereen om ons heen. Onze aalmoes-ronde biedt mensen de gelegenheid om vrijgevig te zijn en daar geluk in te ervaren, zoals de Boeddha dat leerde.

Het is prima om mij te vragen om een ​​paar minuten te wachten als je iets wilt geven, maar het eerst moet gaan halen, dit komt ook veel voor. Ik eet maar één maaltijd per dag zoals de Boeddha de monniken instrueerde. 

Het is gebruikelijk om monniken uit te nodigen voor een maaltijd. Ten tijde van de Boeddha was dit gewoonlijk een goede gelegenheid voor de gastheer om een ​​privé-gesprek met monniken te hebben, over de Dhamma te praten of om vragen te beantwoorden die ze misschien hadden over het spirituele leven. De Boeddha en de monniken geven/gaven vaak lezingen na hun maaltijd (op verzoek). We leren of zeggen niets als er geen verzoek of interesse is. We gaan er niet op uit om mensen ergens van te overtuigen, dat is voor ons niet relevant. Dit druist in tegen onze praktijk.

Sommige mensen willen misschien elke dag of op bepaalde dagen van de week een klein beetje geven. Dat is ook vrij gebruikelijk. Er kunnen afspraken worden gemaakt.

Zo kloppen we normaal gesproken niet op de deuren van mensen voor een aalmoes, maar het is moeilijk voor mensen om te weten wanneer monniken langskomen. Iemand zou kunnen zeggen dat ik op hun deur moet kloppen als ik langs hun huis ga, dat is mogelijk als het de wens is van deze persoon.

Vrijgevigheid is de eerste stap op het pad van de Boeddha naar geluk. De Boeddha leerde dat de oorzaak van alle ongeluk, in deze wereld, verlangen is. Vrijgevigheid, geven is het tegenovergestelde van verlangen. Het geeft ruimte in je gedachten, het maakt blij in plaats van je gedachten te beperken en te vernauwen.

Je geest wordt gelukkig, vredig en verbonden. Dit is heilzaam als voorbereiding op meditatie. Vooral wanneer het geschenk gegeven wordt aan iemand waar je, als gever,  vertrouwen in hebt dat hij een deugdzaam leven leidt. 
De Boeddha zei: ‘als mensen maar wisten hoe heilzaam vrijgevigheid was, zouden ze nooit iets nemen of eten zonder het te delen :).’

Monniken houden van bepaalde regels, die we deugd noemen. De belangrijkste zijn:

1. Zich bewust te onthouden van schade aan enig levend wezen.
2. Zich te onthouden van nemen wat niet is gegeven.
3. Zich te onthouden van alle seksuele activiteiten.
4. Zich te onthouden van valse spraak, hatelijke spraak, verdeeldheid en zinloze spraak.
5. Zich onthouden van het nemen van stoffen die de geest saai maken en onzorgvuldigheid veroorzaken.

Door deze vijf regels helpen we anderen om vrij te zijn van angst, vijandschap en ellende. Een ieder die op deze manier leeft, neemt ook deel aan de verdiensten die daaruit voortvloeien. Voor degenen die voor de Dhamma zorgen,  zorgt de Dhamma voor hen 🙂

We onthouden ons ook van het accepteren van geld en het doen van transacties. (Aangezien we 2600 jaar geleden ver verwijderd zijn van de context van Noord-India, zorgt iemand vrijwillig voor alle financiële donaties en transacties voor mij.)

En tot slot, als je een vrouw bent, voel je niet afgewezen als ik je niet knuffel of je de hand schud, monniken raken vrouwen niet aan. Dit is niet omdat we tegen vrouwen zijn, integendeel. Dit is een bescherming, voor de vrouwen, voor de monniken en voor de reputatie van de sangha’s (de gemeenschap van monniken).

Als je vragen hebt, kun je ze aan me stellen, het zal een genoegen zijn om ze te beantwoorden.

Nog een prettige dag vol zegeningen :).

Ānanda “