Humanitas

Stagiaires en afscheid

Ik heb hem 8 maanden lang overal mee naar toe gedragen
(F. met haar maatje J.)

Ik zie ze nog binnen wandelen
bij Humanitas Match Almere
vorig jaar oktober
vol goede moed
en enthousiasme
als 1e jaar student Toegepaste Psychologie.

Net begonnen met de studie
druk met een bijbaan
een druk sociaal leven
op naar de toekomst.

Die toekomst
nog een beetje vaag
nog een beetje onduidelijk
in ieder geval
iets met mensen
iets met kinderen?

En dan
stage lopen bij Humanitas
gekoppeld worden aan een kind
of jongere.
Allemaal hebben ze hun eigen route gelopen
ieder had zo zijn eigen dingetje
te doen.
Allemaal hebben ze het prachtig gedaan
ieder op zijn eigen manier
met een eigen invulling
prachtig binnen de kaders
van Humanitas
van Match.

En toen kwam
toch uiteindelijk
dat afscheid
iets wat ze al een jaar lang wisten
want
bij Humanitas Match
zeggen we altijd:

‘je komt om te gaan’
het is tijdelijk
maar het heeft een eeuwigheidswaarde.

Dat afscheid
is het belangrijkste
van het hele stage jaar.

Tegen de stagiaires
en de kinderen zeggen we
dat het moedig is om afscheid te nemen
zeker wanneer je het
goed
en gezellig hebt gehad.
Dat het een oefening is
voor het leven.

Dat je afscheid nemen
mag oefenen bij Match
want wanneer je leert
dat iets
kan stoppen
ook al heb je het goed
dan wordt afscheid nemen
niet minder lastig
maar wel wat meer hanteerbaar.

Stagiaires en kinderen
rouwen niet de rest
van hun leven
om hun maatje van Match.

Sommig ander verlies
gaat een leven lang mee
maar niet
een maatje van Match
wel heb je een goede herinnering
voor de rest van je leven.

Alle stagiaires
en hun maatje
zijn de band aangegaan
hebben het goed gehad
en leuke dingen gedaan
en nu
ronden ze het netjes af.

F. met haar maatje J.
gaven het samen vorm:

‘Vandaag zijn J. en ik naar de stad geweest om daar even te praten en te tekenen. Hij vertelde mij daar dat hij me erg gaat missen en dat hij hoopt dat we elkaar nog een keer zouden tegenkomen. Ik wist niet zo goed hoe ik hier op moest reageren. Uiteindelijk probeerde ik alleen de positieve kant van het einde te laten zien, door alle leuke herinneringen op te noemen. Hij zei dat hij heel blij was dat hij mijn maatje mocht zijn en daarna hebben we samen getekend’.

Stagiaires en Nieuwe Autoriteit 2

Gelijk vanaf het begin van hun stage heb ik ze een 8 gegeven, gevraagd mij te vertellen waarom ze die verdienen en gezegd dat het hard werken wordt om het naar een 7 te krijgen.

Ik had toch zo een goed idee 🙂

Gewoon een symbolisch cadeau

Vlieg
Vrij
Sla je vleugels uit

Kom terug
Blijf een stukje kind in jezelf herkennen

Durf met molentjes te lopen
(raak nóóit hélemaal aangepast)

Ik dacht
ik schop ze het nest uit
maar nee
niks van dat alles.
Alle 10 vlogen ze al
me ver voorbij
met hun inzicht
met hun verantwoordelijkheid
met hun vaardigheid.

‘Mijn’ 10 stagiaires
zijn me ver overstegen.

Gelukkig heb ik
toch nog wat
van mijn wijsheid
mijn kennis
mijn vertrouwen
mee kunnen geven.

Gelijk
vanaf het begin
van hun stages
heb ik ze een 8 gegeven
gevraagd
mij te vertellen
waarom ze die verdienen
en gezegd
dat het hard werken wordt
om het naar een 7 te krijgen.

Dit is wat ze
schrijven
in hun eindverslag.

Door de training die ging over grenzen stellen ben ik mij bewust geworden van het gegeven dat er grenzen zijn om te bewaken en heb ik inzicht gekregen in hoe ik mijn eigen grenzen kan aangeven. Ook vind ik deze verandering in mijn houding goed voor mezelf in het dagelijks leven, want ik ben een persoon die vrij makkelijk in de omgang is en niet snel “nee” zal zeggen tegen anderen. Nu kan ik hier dus voor mezelf ook meer op letten, door ook gewoon “nee” durven zeggen en mijn grenzen meer aan te geven.
M met maatje V

Ik had van tevoren onwijs veel zin om te beginnen en na de eerste vrijwilligerstraining nog veel meer, maar dat toen ik werd gebeld met het bericht van mijn maatje werd het voor mij toen wel heel echt. Ik twijfelde enorm of ik het wel kon, of ik dat meisje wel kon geven wat ze nodig had. Ik kreeg als feedback dat onzekerheid mag en dat ik dat nooit kwijt mag raken. Onzekerheid is mijn kracht en daar door sta ik erg open voor mensen. Dat het juist iets moois is. Ik ben erg blij om dit te horen, dit geeft me vertrouwen.
J met haar maatje A

Door mijn stage heb ik meer inzicht gekregen in hoe het is om iemand te begeleiden. Ik heb gemerkt dat dit veel tijd kost en dat je jezelf veel vragen stelt, over hoe je het beste kan omgaan met de persoon die je begeleid. Verder heb ik inzicht gekregen in het feit dat je aanwezigheid al veel kan doen voor een iemand.
J met zijn maatje J

Ik heb geleerd dat ik tot veel meer in staat ben dan ik denk. Ook dat ik onbewust veel meer bereik dan ik zelf besef. Ik mag dus soms wel wat trotser zijn. Daarnaast heb ik ook nog geleerd hoe moeilijk het kan zijn om met een meisje van 11 jaar om te gaan en het contact vol te blijven houden. Ik heb hier heel wat moeite mee gehad maar toch is het me gelukt en dat is iets waar ik ook wel trots op mag zijn en ben. Ik vind het ook heel leuk dat ik een voorbeeld ben voor mijn maatje.
V met haar maatje A

Mijn maatje en ik zijn ons allebei erg van bewust dat de eerstvolgende keer dat we een afspraak hebben de laatste keer zal zijn. We hebben het hier ook nog even over gehad. Ze vind het wel heel erg jammer, maar beseft dat het zo hoort. Ik ben blij dat ze niet helemaal afhankelijk van mij is geworden. Dat is namelijk nooit mijn bedoeling geweest, omdat ik wist dat dit met het afscheid anders een te groot ding had geworden. De laatste afspraak moet een leuke dag worden!
L met haar maatje L

Ik heb geleerd verantwoordelijk te zijn voor een kind; ik had voor mijn stage nog nooit verantwoordelijk hoeven te zijn voor een ander, dus dat was nieuw voor mij. Ook heb ik geleerd geduldig te zijn met kinderen. Als ze niet luisteren moet je even geduld hebben en niet meteen uit je dak gaan; dat helpt niet.
F met haar maatje J

We hebben samen de ‘bucketlist’ gemaakt, en zijn begonnen met het afstrepen van activiteiten. Op dit moment hebben we nog twee woensdagen samen, en ook nog twee activiteiten op de lijst.
M met haar maatje V

Ik ben tot het inzicht gekomen dat het niet altijd in een oogopslag te zien is wat jouw aanwezigheid voor iemand betekent. Aan het begin van mijn stage had ik het gevoel dat ik nutteloos was, ik kwam één keer per week bij mijn maatje om leuke dingen te doen maar ik had niet echt het gevoel dat dat heel erg belangrijk voor haar was. Hier kwam ik later pas achter. Ik merkte dat ze altijd erg uitkeek naar de woensdag, en dat ze het vervelend vond als ik weer wegging. Dit merkte ik aan dat ze altijd al klaar stond met haar jas als ik om 14:00 bij haar thuis kwam, en dat ze mij altijd vroeg of ik niet langer en vaker kon komen. Hier kon ik uit opmaken dat het nutteloze gevoel dat bij mij speelde, volledig onterecht was.
M met haar maatje S

En C
C bracht het
erg mooi
onder woorden
hoe het voor hem
werkt.

Een gesprek is als een muur die op me afkomt. Als ik goed luister zie ik allemaal gaten die als doorvragen gelden, dus als ik niet luister knal ik tegen de muur aan en stopt het gesprek, maar als ik goed luister en doorvraag dan ga ik door de gaten heen en ontwijk ik de muren hierdoor blijft een gesprek vlot en spontaan doorgaan.

C met zijn maatje T

Stagiaires en Nieuwe Autoriteit 1

Voor K. en mij werd het duidelijk dat er, bij het maken van afspraken, geen ruimte voor afleiding moest zijn.

Van de week
was ik in Amsterdam
voor
de eindevaluatie-gesprekken
van ‘mijn’ 10 stagiaires
1e jaars Toegepaste Psychologie.

Haha
ja
er staat ‘mijn’
want zo voelt het toch een beetje.

Ik moet ze los gaan laten
ze gaan verder
hun eigen weg volgen.
Ik mocht
even
een stukje met ze op lopen
zoals zij
even
een stukje op liepen
met hun maatje
van Humanitas Match.

Wat hebben ze dat
alle 10
prachtig gedaan.
Wat ben ik trots op ze.

Iedere week
bedachten
ze weer wat nieuws
om met hun maatje te ondernemen.

Trouw
loyaal
en zich bewust
van de rol die ze op zich genomen hadden.

Nu gaan ze afscheid nemen
van hun maatje
van Match
en laten een levendige herinnering achter
bij de kinderen
bij Match
bij mij.

Voor mij was
dit jaar
speciaal.

Ik heb
samen met hen
Nieuwe Autoriteit, Verbindend Gezag en Waakzame Zorg
kunnen doen.

Alle aspecten van Geweldloos Verzet kwamen dit jaar langs
zoals stagiaire K. en ik
ondervonden hebben.

Afspraak op het busstation
Alles, van waakzame zorg en nieuwe autoriteit kwam dit jaar samen in het voorval dat stagiaire K. afgesproken had om, na schooltijd, haar maatje op het busstation te ontmoeten om van daaruit verder te gaan naar de stad en samen te winkelen. Een duidelijke afspraak over wáár op het busstation was niet gemaakt met als gevolg dat beiden elkaar misliepen. K. bleef wachten, zoeken en ondertussen haar maatje bellend op haar mobiel.

Alarmbellen die gaan rinkelen.
Na een half uurtje werd K. ongerust en belde ze de moeder van haar maatje, maar ook daar was haar maatje niet. Moeder belde naar school waar bleek dat het maatje al vertrokken was.
Dit was het punt waarop de alarmbellen van K. zo hard rinkelden dat ze contact opnam met mij als haar coördinator.

De verantwoordelijkheid nemen
Dat was het moment waarop de situatie de verantwoordelijkheid van Match werd.
Voor mij werd het belangrijk om meer te weten te komen over de achtergrond van de afspraak, hoe de afspraak tot stand was gekomen, was dit een afwijking op de vorige afspraken en was er sinds de laatste contacten sowieso sprake van een verandering? Waren er misschien signalen die eerder geen betekenis hadden maar misschien nu, in en ander daglicht, toch de aandacht vroegen?

Zonder mij direct te bemoeien met het contact en de acties van K. met haar maatje hadden we een eerste verkenning over wat er mogelijk aan de hand was. Welke acties K. nu nog kon nemen en waar wij, als Match, over moesten gaan tot directe acties.

Gelukkig bleek bij het eerstvolgende telefonisch contact van K. met de moeder van haar maatje, haar maatje gewoon naar huis te zijn gegaan en werd het duidelijk dat de batterij van haar mobiel leeg was.

De bescherming die nodig is
In onze nabespreking bleek dat dit de eerste keer was dat de afspraak, op verzoek van het maatje, op het busstation was. Het maatje was vaker wat later voor de afspraken en haar maatje was altijd snel afgeleid door de dingen die om haar heen gebeurde.
Voor K. en mij werd het duidelijk dat er, bij het maken van afspraken, geen ruimte voor afleiding moest zijn. In het vervolg haalde K. haar maatje thuis op.

Nieuwe Autoriteit is gebaseerd op 3 pijlers:

Aanwezigheid,
Nabijheid en
Verzet tegen negatief gedrag.

Nieuwe Autoriteit vraagt om Waakzame Zorg, een flexibel proces die 3 fases kent:

Open dialoog

In deze fase heb je oog voor wat er in het leven van de ander gebeurt en bouw je tegelijkertijd een zekere mate van allertheid in. Je toont interesse in het leven van de ander en voelt je erbij betrokken – zonder de ander doelbewust te observeren of te ondervragen – en blijft daarbij toch waakzaam.

Gerichte vragen

Wanneer de omstandigheden je aandacht gaan trekken en je waakzaamheid wordt verhoogd komt het aan op gerichte vragen. Daarbij stel je bewust vragen aan de ander en verlang je van de ander om verslag uit te brengen van wat er is voorgevallen.

Eenzijdige ingrijpen

Bij het intensiefste niveau van waakzame zorg is er sprake van eenzijdige ingrijpen van jouw kant, als je tot de conclusie komt dat er echt iets problematisch aan de hand is, neem je geen genoegen met woorden, maar grijp je actief in om de ander te beschermen en uit de problematische situatie te komen.

De nieuwe autoriteitsfiguur:
– is transparant
– heeft alleen zeggenschap over zichzelf en de eigen acties
– verplicht zichzelf tot zelfonderzoek
– is bereid om fouten toe te geven en hierop actie te ondernemen
– heeft gezag ongeacht de mate waarin de ander gehoorzaamd
– heeft geen controle, geen zeggenschap en kan niemand dwingen
– accepteert de verantwoordelijkheid en wanneer noodzakelijk
– grijpt eenzijdig in.

Humanitas in de bibliotheek

Iedere week

zitten we
met een kopje koffie
een kopje thee

voor de tafel

in de nieuwe bibliotheek
in Almere Stad

en vertellen we
wat we doen.

Dat iedereen is welkom bij Humanitas
jong of oud
groot of klein
ongeacht je kleur
je achtergrond
of leefstijl.

Humanitas is er wanneer je zorgen hebt
een steuntje in de rug kunt gebruiken
of
wanneer je op zoekt bent
naar zinvol vrijwilligerswerk

Kijk J. en J.
zijn ook in de bieb
ze gaan schaken.

Wil je meer weten?

Kijk dan even op onze site.
Humanitas Almere

Over afscheid en de maatjes van Match

Het aller aller allerbelangrijkste
bij Match
is het afscheid.
Een geregisseerd afscheid
zoals we dat zo netjes noemen.

Het is soms wel een dingetje hoor.

De stagiaires zijn net zo lekker op dreef
samen met hun maatje.
Hebben net de eerste fase van
contact maken
je verbinden
en aan elkaar hechten
achter de rug.

Zitten net zo lekker in die
stabiele middenfase
die een contact
zo aangenaam en prettig maakt
omdat er duidelijkheid is over
de afspraken
de vorm van het contact
de grenzen en
ze nu precies van elkaar weten
wat ze leuk
én wat niet leuk vinden.

Dan
tijdens de tussentijdse gesprekken

begin ik toch
over het afscheid
dat onvermijdelijk is
nog wel een paar maanden
op zich laat wachten

maar toch
het komt eraan.

Het stopt dan voor Match
er worden geen halve afspraken gemaakt
geen toezeggingen gedaan
er wordt niets
van het onvermijdelijke
afgezwakt.

Bij Match
hoort het afscheid erbij.

Tijdens de deskundigheidsbevordering
hebben we het er al over
over dat afscheid nemen
en hoe belangrijk dat is
dat je het zo goed mogelijk doet
dat je er de ruimte en de tijd voor neemt
dat je het in fases of etappes doet:
– je geeft aan het afscheid komt
– je overlegt wat afscheid betekent voor jou en je maatje
– je gaat er samen vorm aangeven.

Je mag
samen met je maatje
de volgorde kiezen van die fases
want ieder afscheid is uniek
en persoonlijk
en daarom kun je samen
de vorm bepalen
afhankelijk van:
– leeftijd
– eerdere verlieservaringen
– persoonlijkheid en
– interesses

In ieder geval is het belangrijk dat:
– je het kind/de jongere vertelt wat je in hem of haar waardeert,
– wat je zo leuk vindt aan hem/haar
– wat je vindt dat het goed kan en
– wat je zult missen als het contact stopt.

Je kunt dat samen doen door:
– het spelen van een rollenspel maar ook bv met poppenkastpoppen.
– een tekening te maken over de afgelopen periode en over het afscheid
– foto’s te maken over wat je gedaan hebt en dat te verwerken in een boekje
– een ‘kleine’ herinnering mee te geven van iets wat je ‘samen gevonden’ of ‘samen
gemaakt’ hebt of iets wat ‘emotionele’ waarde heeft.
– een medaille te maken van bijvoorbeeld karton, waar je de de naam van de jongere, je eigen naam en op de achterkant goede dingen over de jongere op schrijft.
– een afscheidskoffertje van bv een schoenendoos. Het kan beplakt worden met gekleurd papier of met viltstiften of verf.
– nog 1 keertje die leuke en gezellige activiteit te doen waar jullie samen zoveel lol mee
hebben gehad.
– een activiteit te doen waar jullie nooit aan toe zijn gekomen en maak die speciaal.

Herman de Mönnink heeft er een mooi beeld van
met zijn verlieskast
en hoe rouw en verlies
in een leven plaats kunnen krijgen.

Tegen de maatjes
en de kinderen/jongeren
zeggen we altijd
dat geen maatje of kind
de rest van zijn leven rouwt
over het afscheid
van Match

maar dat een mooie herinnering
een leven lang meegaat.

Dat is wat we bij Match
een positieve verlieservaring
noemen.

Ieder kind verdient
in zijn kast
een laatje
met positieve herinneringen
aan de tijd
met zijn maatje van Match

Over grenzen en de maatjes van Match

Kijk hier loop ik warm voor.
Hier trek ik mijn stoute schoenen voor aan.

Deze tien eerste jaars studenten Toegepaste Psychologie
die tijdens hun stage
op pad gaan als maatje van een kind of jongeren bij Match.

De afgelopen weken hebben ze allemaal
kennis kunnen maken met de kinderen.
Na de klik
is er nu de zoektocht
hoe ze het met elkaar
vooral
leuk kunnen hebben.

Kijk dit zijn mijn voeten
zie
ik loop bijna naast mijn schoenen
van trots.
Trots op deze maatjes.

Alle maatjes van Match
krijgen een voorbereidende training.
De maatjes worden persoonlijk begeleid
en er zijn gezamenlijke bijeenkomsten.

Dit zijn de voeten van V.
Zij is het maatje van A.

Tijdens die gezamenlijk bijeenkomsten,
praten we over onderwerpen
waar de maatjes tegenaan lopen.

Dit zijn de voeten J.
Hij is maatje van J.

Vandaag was het de bijeenkomst die ging over
‘grenzen’.
Een belangrijk thema bij Match.
We hebben namelijk verschillende grenzen.
De grenzen van jezelf,
die van de ander,
van Match
en Humanitas,
Met allemaal heb je rekening te houden.

Dit zijn de voeten van F.
Zij is het maatje van J.

Het belangrijkste bij grenzen is
dat ze onvermijdelijk zijn.
Je loopt gegarandeerd tegen je eigen grenzen aan
of tegen die van de ander,
misschien die van Match of Humanitas.
Soms tegen maatschappelijke grenzen.

Dit zijn de voeten van Z.
Zij is het maatje van J.

Grenzen zijn er ook
om je te beschermen.
Ze bieden duidelijkheid,
je kunt je
er achter verschuilen
je erop afstemmen
elkaar er op aanspreken.
Zonder grenzen
zou het een zooitje worden.

Dit zijn de voeten van C.
Hij is het maatje van T.

Wanneer iemand vrijwilliger of stagiaire
wil worden bij Match
zoek ik altijd
even
de grens op.
Ik stel iedereen de vraag:
‘vind je kinderen seksueel aantrekkelijk?’

Hij is gegarandeerd
grensoverschrijdend.
Ik leg wel uit
waarom ik deze vraag stel.
Voor Match mag het
hij hoort bij het omgaan met jonge kinderen.
Als ik dezelfde vraag zou stellen
als Maria
zou het een onfatsoenlijke vraag zijn.
Zo zit dat met grenzen.
Ze vragen soms wat uitleg.

En voor mij ook heel handig
kan ik er later,
tijdens de bijeenkomst over grenzen,
nog eens op terugkomen.

Dit zijn de voeten van C.
Zij is het maatje van de tweeling N. en I.

Wanneer iemand over je grens gaat
kan praten soms helpen.
De ander kan dan begrijpen
wat jou raakt
wat het met je doet
waarom het onaangenaam is.

Wanneer praten niet lukt
zijn er nog andere mogelijkheden
om je grenzen aan te geven:

je kunt fysiek een andere houding aannemen
of een stap achteruit doen
een stilte laten vallen en wachten
het de ander ongemakkelijk maken
door juist een stap naar de ander toe te doen
een goede voorbereiding door van te voren te bedenken
wat je wel en wat je niet wilt
met een monotone stem
standaardzinnetjes herhalen
stap ‘opzij blok’ te doen
een wit hondje in te brengen
spreken vanuit een maatschappelijke stem

Dit zijn de voeten van L.
Zij is het maatje van L.

We hebben een regel bij Match
over hoe we omgaan met
vragen die de maatjes krijgen.
Vragen die soms wel
heel nieuwsgierig zijn.

De regel is:
‘dat je alleen persoonlijke informatie
deelt die nut heeft voor je maatjescontact’.

Sommige informatie of te veel informatie
kan de kinderen belasten
en dan kom je over de grens van de kinderen.

Dit zijn de voeten van J.
Zij is het maatje van A.

Hoe herken je je eigen grenzen
en die van de ander?
Wat gebeurt er in je lijf
en in je hoofd
wanneer jij over jouw grens gaat?
Wanneer een ander over jouw grens gaat?
Wat zie je bij een ander
wanneer je over zijn/haar grens gaat?

je krijgt het warmer
een rood hoofd
je begint te stotteren
een misselijk gevoel
giechelen
rare tintelingen over je lijf
allerlei gesprekken in je hoofd
verwijten naar jezelf
stoom uit je oren
of je valt stil.

Het lijken op de symptomen
van de vecht of vluchtreactie.

Dit zijn de voeten van M.
Zij is het maatje van S.

Over je eigen grenzen gaan
of
over de grens van een ander gaan
doet gewoon veel.
Belangrijk is
dat je het herkent
bij jezelf
bij de ander.

De vraag is dan:
‘hoe ga je er mee om?’

Respectvol
naar jezelf
naar de ander.
Dat vraagt wat denkwerk,
geduld en
empathie.
En dat is het onderwerp voor een volgende bijeenkomst.

Dit zijn de voeten van M.
Zij is het maatje van V.

Ja, ik luister naar de toekomst

Heb je de nieuwe reclame van Sire al gezien?
Ik wel.
Ik vind hem speciaal
en ja
ik
luister naar de toekomst!

Van de week hebben mijn collega M.
en ik eindeloos kunnen genieten
van de training
van nieuwe vrijwillgers
en stagiaires.

Het was een volle bak.
De stagiaires zijn allemaal
van de Generatie Z.
Ze worden een maatje
voor een kind of jongere.
Ze worden stevig getraind.

Ik ga onze stagiaires vertellen
dat ze niet leren van hun fouten.
Je maakt gewoon fouten.
We leren
van wat er goed gaat.

Thuis hebben K. en ik
een discussie
al een paar dagen.

Mijn overtuiging is
dat ik niet leer van mijn fouten.
Gewoon NIET!

K. en ik zijn het hélemaal eens
samen
maar we spreken
net even vanuit een andere hoek.
Hij werkt bij een hightech en innovatief bedrijf
dat disruptie en innovatie
hoog in het vaandel heeft staan.

De hoogste baas van het bedrijf
vind dat een dag
dat er géén fout is gemaakt
een dag
dat er niet gewerkt is.

Helemaal mee eens
maar fouten maken is iets
anders dan leren.

Marc Lammers weet haarfijn te vertellen
wat er gebeurt wanneer je werkt
aan je fouten.

Om fouten te kunnen herkennen
heb je natuurlijk wel een fundament nodig.
En soort checklijstje.

Tijdens de training
vertel ik altijd over mijn huis.
Dat we wonen op een plek
waar land opgespoten is.

Waar eerst water was
en nu land.

Op dat zand
komt de fundering.

En dat wanneer
het huis er staat
het gaat om het wonen in het huis.

Wanneer je dan in dat huis woont
is dat fundament
helemaal niet belangrijk meer.
Soms vergeet je dat fundament
gewoon.
Je geniet van het huis,
hoe je er woont
welke spullen je hebt aangeschaft.
Wat je uitzicht is
en wat de seizoenen doen met je huis.

Zo is het ook met de training van Match.
We vertellen wat
de kracht is van het maatjes zijn.
Wat het aller aller belangrijkste is:

de wederzijdse toezegging om maatje van elkaar te zijn
het proces dat je samen aangaat in het kennismaken met elkaar, de stabiele middenfase en de afronding
het maken van afspraken met elkaar en daar een regelmaat van maken.

En dan,
dan gaan ze op pad
en mogen ze het vergeten
dat van dat fundament.

Ze gaan gewoon leuke dingen doen
met hun maatje.

Heel dat fundament
zit wel in hun achterhoofd
en heeft ze natuurlijk wel
opmerkzaam gemaakt.

Daar maken ze dan een verslagje van
een ‘opmerkzaamheidsverslag’:

wat viel je vandaag op in je contact met je maatje
in hoeverre was er vandaag iets anders dan je vorige contact
wat neem je voor jezelf mee de volgende keer.

Zo weten wij wat ze met hun maatje
én dat fundament doen.