De balans in geven, nemen en ontvangen maakt relaties duurzaam
Dit weekend
geen pinguïn
geen papegaai.
Gewoon
de beren.
Scheelt weer
in de communicatie.
Het was dan ook
een K.hangdaagje.
Voor de frisse neus
gingen we
met zijn allen
naar Tamara
die het wel best vond
met iedereen
in de buurt.
Afscheid is natuurlijk
een dingetje
en wanneer woorden
niet van toepassing zijn
is lichaamstaal
ook wel duidelijk.
Tamara
is het er niét
mee eens
dat we gaan.
Dag papegaai zei de pinguïn.
Dag papegaai zei de papegaai.
Nee, zei de pinguïn, jij moet dag pinguïn zeggen.
Nee, zei de papegaai, jij moet dag pinguïn zeggen.
Nee, zei de pinguïn, ik ben een pinguïn.
Nee, zei de papegaai, ik ben een pinguïn.
Jij bent een papegaai, zei de pinguïn.
Jij bent een papegaai, zei de papegaai.
Stomme papegaai, zei de pinguïn.
Stomme pinguïn, zei de papegaai.
Erik van Os
Plint
Eindhoven
Lieve papegaai!
Goedemorgen
Goedemorgen?
Goedemorgen!
Of
nog even niet?
Tijdens een excursie
naar de Brouwerij Egmond
werd iedereen
wakker.
Op een enkeling na 🙂
had iedereen
belangstelling
voor wat er
gebrouwen werd.
Voor de boeddhist
en zijn vrouw
was er thee.
Het is K.dag
en
vandaag moet
de auto gewassen
worden
wat nog altijd
een stevige klus is
waarbij een handje
extra
welkom is.
Goed stevig
je voeten
neerzetten
want het blijft
toch altijd
een beetje boven
je macht
wanneer je wat lengte
tekort komt.
Er moest
nog wat
ruitenwisser
vloeistof
voor de winter
bijgevuld worden.
De aanwijzingen
van K.
zijn duidelijk
en worden
keurig opgevolgd.
De interesse
is groot
en alles wordt
goed bekeken.
Uiteraard
laten we
de rommel achter
op de goede plek.
Soms liggen
er verleidingen
op de loer
en
alleen al de gedachte
dit moet
ja echt
dit MOET
levert net zoveel
plezier op
als het doen.
Het oppasweekend
met de tweeling
is in volle gang.
We hebben de doos
met speelgoed
van óóit
met
ohhhh
‘de Thunderbirds’.
De 4e generatie
die er mee
groot
groeit.
Vandaag
doen we de
gewone
dagelijkse dingen
als boodschappen
met onderweg
een klein uitstapje
en op de terugweg
nog even
langs
de MMM boerderij.
Na een boterhammetje
is het
iPadjes tijd.
Na zijn pensionering
30 jaar geleden
is mijn vader
met veel plezier
talent
en oog voor detail
gaan tekenen.
Helaas
komt zijn laatste tekening
maar niet af.
De wereld
om hem heen
heeft nog zijn
aantrekkingskracht
genoeg kleine dingen
om van te genieten.
Alleen dat
ouder wordend lijf
vertoont steeds
meer
en meer
mankementen.
De deur staat
nog steeds open
voor een kopje thee
met een koekje
maar ieder bezoek
kost meer
en meer energie.
Mijn vader laat zien
dat oud worden
het leven kwetsbaar
en fragiel maakt.
