Dit is echt
mijn hart
ophalen
aan mooie
plaatjes!
Om een hoekje
fotograferen
en me verbazen
over al dat oud.
Uiteraard
vinden we
koffie
en een sapje.
Wat ik heb met #trappen en #trappenhuizen? (2)
Breda
Bussum
Tenerife
Schiphol
Zeewolde
Mijn eigen trap
met uitkijk
tot aan de nok.
Overal waar ik kom
BLIJF ik ze fotograferen.
Eh…..
nog erger
ik vraag soms
zelfs
of mensen mij
foto ’s willen sturen
van trappen
of trappenhuizen.
Met dank aan collega M ;-).
Wat ik heb met #trappen en #trappenhuizen? (1)
Portugal
Haarlem
Amsterdam
IJsland
Overal
waar ik kom
MOET
ik ze fotograferen.
Zo geruststellend:
al die kleuren
al die vormen
al de materialen.
Nu
ga ik er naar op zoek
-hoe meer trappen
en trappenhuizen
hoe meer vreugd-.
Een dag en een nacht in Portugal (2)
Familieomstandigheden
brachten ons naar Portugal.
Het liep effe
iets anders dan bedacht.
Naast de lijnen
de kleuren
en de vormen
van het hotel
in mijn vorige plog
was er ook
de geur
de ruwheid
en de zee
van Portugal.
We hebben
het noodzakelijke
het zware
en het beladene
met
het aangename
kunnen combineren.
Het is dan net
als het leven zelf
hard werken
dragen wat onvermijdelijk is
en
volhouden.
Verrassing?!
We tikken nog net even
Ben Nevis
de hoogste berg van Schotland
aan
voor we vertrekken.
K. heeft een verrassing
voor mijn verjaardag.
We gaan van de westkust
naar de ooskust
waar mijn verrassing
in
Laurencekirk ligt.
Dwars door het binnenland
komen we aan bij
Thornton Castle
waar we
een nacht slapen
in onze eigen toren
en met een eigen plek
op de oprit.
Voor één nacht zijn
we kasteelvrouwe
en kasteelheer.
Na een laatste rondje
over ons kanteel
met een prachtig zicht
over onze landerijen
gaan we naar onze bibliotheek
waar de whiskey klaar staat.
Het is 34 treden
naar onze slaapkamer
en 22 treden
verder naar boven
naar onze badkamer.
Voor het ontbijt
is het weer
56 treden
naar beneden.
We lopen wat af
in ons kasteel
voor één
nacht.
De 30 meter hoge mythologische Kelpies
Na de koffie
gelijk door
naar
de Kelpies
ik ben
totaal
tot over mijn oren
verliefd
op deze indrukwekkende
sculpturen.
Nu voor het eggie, de laatste keer naar Las Vegas en Death Valley
Vorig jaar zei ik het al
dit wordt de laatste keer
Las Vegas.
En nu
nu was het
écht
de laatste keer.
Nog een eindeloze rit
over binnenwegen
met een tussenstop
in Lida
dat moest even 🙂
verder via de highway
met een broodje onderweg
voor een laatste nacht
en ontbijt
in Las Vegas.
K. zal nog wel vaker moeten
voor zijn werk
maar
dan ga ik niet meer mee.
Een beetje weemoed heb ik wel
dat zal ik ook blijven houden
naar Las Vegas
en zeker naar Death Valley.
Maar kom op zeg
dat is gepiep.
Ik ben drie keer geweest.
Wat een luxe
en ik heb eindeloos
GENOTEN.
Dag
Las Vegas
dag
dag
Death Valley
dag.
Death Valley
je blijft mijn favoriet
onvoorwaardelijk
voor altijd.
De diversiteit in soberheid van Death Valley
We hebben ons best gedaan
om Death Valley te doorkruisen.
Gaat je niet lukken natuurlijk
maar op eindeloze wegen
met hier
en daar
een ontmoeting
droom je makkelijk weg.
Via de zonsopgang
bij de zoutvlakten
op 86 meter
onder de zeespiegel
naar
de bergen
op 1968 meter.
Door spooksteden
vol vergane glorie
bergen oud roest
en hedendaagse kunst
via
het frisse groen
bij de waterval
is het goed lunchen bij Gina.
Ik hou van Death Valley
ergens raakt het iets
binnen in mij
in zijn diversiteit
de eenvoud
het ruwe.
Ik denk zelf…
nee
dat is een beetje vreemd
maar toch…
dat ik in een vorig leven
hier was
man man
wat moet dat een ellende
zijn geweest.
Van blingbling naar soberheid
Met dit monster rijden
we Las Vegas uit
en met de laatste
zon
de soberheid
de eenvoud
en de rust
van
Death Valley in
waar de diversiteit eindeloos is.
Maria de Ridder 