Categorie: Reizen 2018

Nu voor het eggie, de laatste keer naar Las Vegas en Death Valley

Vorig jaar zei ik het al
dit wordt de laatste keer
Las Vegas.

En nu
nu was het
écht
de laatste keer.

 

Nog een eindeloze rit
over binnenwegen

 

met een tussenstop
in Lida
dat moest even 🙂

 

verder via de highway

 

met een broodje onderweg

 

voor een laatste nacht

 

en ontbijt
in Las Vegas.

K. zal nog wel vaker moeten
voor zijn werk
maar
dan ga ik niet meer mee.

Een beetje weemoed heb ik wel
dat zal ik ook blijven houden
naar Las Vegas
en zeker naar Death Valley.

Maar kom op zeg
dat is gepiep.
Ik ben drie keer geweest.
Wat een luxe
en ik heb eindeloos
GENOTEN.

Dag
Las Vegas
dag
dag
Death Valley
dag.

Death Valley
je blijft mijn favoriet
onvoorwaardelijk
voor altijd.

De diversiteit in soberheid van Death Valley

We hebben ons best gedaan

 

om Death Valley te doorkruisen.

 

Gaat je niet lukken natuurlijk

 

maar op eindeloze wegen

 

met hier

 

en daar

 

een ontmoeting
droom je makkelijk weg.

 

Via de zonsopgang

 

bij de zoutvlakten

 

op 86 meter

 

onder de zeespiegel

 

naar

 

de bergen

 

op 1968 meter.

 

Door spooksteden

 

vol vergane glorie

 

bergen oud roest

 

en hedendaagse kunst

 

via

 

het frisse groen

 

bij de waterval

 

is het goed lunchen bij Gina.

Ik hou van Death Valley
ergens raakt het iets
binnen in mij
in zijn diversiteit
de eenvoud
het ruwe.

Ik denk zelf…
nee
dat is een beetje vreemd
maar toch…
dat ik in een vorig leven
hier was

man man
wat moet dat een ellende
zijn geweest.

 

 

 

 

 

Wat je ziet wanneer je met je neus in de wolken loopt? 3

Nog één keer

 

op mijn weg

 

naar buiten

 

buiten

 

voor mijn watertje

 

langs

 

alle gekheid
van Las Vegas

 

loop ik met mijn neus in de wolken.

 

Morgen
kan het niet meer
want dan
dan
zie ik alleen maar zand.

 

Overigens
kan ik hier
in het Venetian
mijn hart ophalen.
Ik hou van ritme
regelmaat
en herhaling.

 

Ik word zó gelukkig van
alle
repeterende
hamonineuze
patronen.
Dolgelukkig.

 

 

 

 

De bling bling in Las Vegas

Nadat ik K. uitgezwaaid heb voor zijn werk
kijk ik
nog even
of mijn haar goed zit

 

voor ik op pad ga

 

om een fles water te halen.

 

Ik heb nog even te gaan

 

voor dat ik ben

 

waar ik wezen moet.

 

Met de lift

 

naar beneden.

 

Eerst

 

de casino ’s door

 

en met de roltrap

 

naar de uitgang.

 

Dan ben ik buiten

 

maar niet echt
buiten
buiten

 

dat is eerst nog met de roltrap

 

dan ben ik
buiten
buiten.

 

Op de weg terug

 

neem ik een andere ingang

 

ik ga nog wel eerst even langs het toilet
want voorlopig ben ik nog niet boven.

 

Ik vervolg mijn weg
langs de Grand Canal Shoppes

 

met de gondeliers

 

op het Marco Polo plein

 

en met een laatste blik naar boven

 

stap ik in de lift
naar de 31e verdieping.

Tijd voor een kopje thee.

Ik heb toch gauw 2,5 km gelopen.

Overigens
is het Marco Polo plein gewoon binnen
en heeft het een geschilderde lucht.

De wildernis van Las Vegas

We zijn tegenwoordig kind aan huis in Vegas.
K. zit er twee keer per jaar
En ik ga er ook zo af en toe mee.

We hebben zelfs al een soort gewoonte.
We huren een auto.

Gaan naar onze favoriete koffietent

 

eten een klein hapje

 

en gaan op pad.
Dit keer naar het zuiden.

Daar op de horizon ligt de Las Vegas Strip
en met een beetje fantasie
zie je ons hotel.

 

We zijn in Sloan Canyon

 

voor de petrogliefen.

 

Voor de natuur

 

ook natuurlijk

 

maar daar

 

kijk je gewoon naar.

 

Voor de petrogliefen

 

is het een beetje klauter en klimwerk
om er te komen.

 

De eerste hadden we bijna over het hoofd gezien.

 

De anderen zijn goed zichtbaar.

 

Prachtig.

 

De terugweg

 

is vlakker.

 

Op de terugweg rijden we langs

 

voor een sapje bij Violette.