Posted on

Een dag en een nacht in Haarlem (1)

We waren
een dag en een nacht

 

in Haarlem

 

nou ja

 

ongeveer
een dag
en een nacht
dan.

 

Een prachtige stad

 

met veel oude gebouwen
een gezellig centrum
leuke winkeltjes
en vooral goede koffie
en goed eten.

Het was een beetje grauw
met het weer
waardoor we besloten
om naar de film te gaan
naar drie films te gaan
een soort marathon.

 

Bohemian Rhapsody

Mary Poppins Return

A Star is Born

Gewoon zitten
en genieten.

 

 

 

 

 

 

Posted on

Wat ik heb met #trappen en #trappenhuizen? (2)

Breda

 

Bussum

 

Tenerife

 

Schiphol

 

Zeewolde

 

Mijn eigen trap
met uitkijk
tot aan de nok.

Overal waar ik kom
BLIJF ik ze fotograferen.

 

Eh…..
nog erger
ik vraag soms
zelfs
of mensen mij
foto ’s willen sturen
van trappen
of trappenhuizen.

Met dank aan collega M ;-).

 

Posted on

Een dag en een nacht in Breda (3)

Mijn grote vriend
het egeltje
kwam er even
tussendoor
maar
er was nog een beetje
Breda over.

Dat weekend

 

in Breda

 

was het BredaPhoto Festival

 

uiteraard

 

iets om mee te pakken.

 

Happy dying
sprak mij
wonderwel
aan.

 

Een beetje ……..
misschien
dat wel
maar
hoe bijzonder
zou het zijn
wanneer
als oefening
één keertje maar…….
in je leven.

Voor mijzelf
als klein meisje
was dit
al een gedachte
een besef
een realisatie.

Het heeft er voor gezorgd
dat ik laat weten
waar ik blij mee ben
en wat ik waardeer

want:

-de woorden die ik
niet tijdens mijn leven
heb gesproken
zal ik na mijn dood
ook nooit kunnen spreken-

Hoe zou
jouw leven
eruit zien
na deze ervaring?

 

 

Posted on

Een dag en een nacht in Breda (2)

Soms
soms
maak ik een wandeltje
langs mijn verleden.

Dit keer
een gekozen wandeltje
in Breda.

Langs mijn oude huis

en langs mijn oude werk

als spelleidster

op de kinderafdeling

van het Diaconessenhuis.

De lange gang
uit mijn herinnering
is nog hetzelfde

met
nog steeds
aan het einde

in de hoek

de speelkamer.

Herkenbaar
maar ook weer niet.

Alles is
ingebouwd
verhokt
en donker.

In mijn tijd

was alles open

en licht.

Uiteraard
had dat verleden
zo zijn
eigen dingetje
wat niet zo handig was.

Oké
oké
het is máár
een wandeltje
geen wens
geen verlangen
geen behoefte
het is slechts
de galm van het verleden.

Overigens
blijkbaar
dacht ik er 40 jaar geleden
net zo over:
– kinderen niet vol in beeld-!

Posted on

Een dag en een nacht in Breda (1)

Wanneer we op bezoek gaan
bij onze petekinderen
familie
en vrienden
die -ver- wonen
combineren we dat

 

en zoeken we
een centrale plaats
waar vandaan
we ze bezoeken.

 

Dit keer
een Airbnb
in de binnenstad
van Breda.

 

In de categorie
mooi oud
is niet lelijk

 

heb ik
heel lang geleden

 

ook hier gewoond

 

en gewerkt.

 

We zijn
naar plekken geweest
met – een galm uit het verleden-.

 

Uiteraard
vinden we
overal
altijd
koffie
en een groen sapje

 

en een stevig ontbijt.

 

 

 

 

 

Posted on

Een dag en een nacht in Portugal (2)

Familieomstandigheden
brachten ons naar Portugal.

 

Het liep effe
iets anders dan bedacht.

 

Naast de lijnen
de kleuren
en de vormen
van het hotel
in mijn vorige plog

 

was er ook
de geur

 

de ruwheid

 

en de zee

 

van Portugal.

We hebben
het noodzakelijke
het zware
en het beladene
met
het aangename
kunnen combineren.

Het is dan net
als het leven zelf
hard werken
dragen wat onvermijdelijk is
en
volhouden.

Posted on

Méér dan alleen een hoopje afgebrokkelde stenen

Geen idee
of het een macaber trekje is?
of gewoon nieuwsgierigheid?

 

het is
in ieder geval
iets dat me fascineert!

Alleen al
mijn eigen
fysieke reactie.

 

Die begint op het moment
dat ik tussen
al deze oude
stenen stap.

Het is alsof
er iets is
dat mij begint te vertellen.

Er gaan allerlei
belletjes rinkelen
soms licht
soms zwaar en nadrukkelijk.

Er lopen rillingen
langs mijn rug
en
de haren op mijn armen
gaan overeind staan.

Ik ruik
van alles.

Ik hoor
van alles.

Mijn hoofd
maakt overuren.

Ik dwaal
als verdwaasd
rond
en
volg
als vanzelf
mijn lijf
dat de richting aangeeft.

 

Zo ging  het
de laatste dag
van de vakantie
bij Kelso Abbey
ook

 

waar ik
als vanzelf
volledig gefocust
voor de steen van
dominee Robert Lundie
en zijn gezin
bleef staan.

Volledig verzonken
in wat er op
zijn grafsteen stond.

-THE REV
ROBERT LUNDIE
WAS BORN
IN KELSO MANSE 1774
ORDAINED MINISTER OF GORDON 1801
INDUCTED TO HIS NATIVE LAND IN 1807
ABOUNDING IN BENEVOLENT LABOURS
PREACHING CHRIST TO THE LAST
HONOURED BELOVED MOURNED
HE SUDDENLY DEPARTED THIS LIFE
APRIL 16th 1862
THE RIGHTEOUS SHALL BE HAD
IN EVERASTING REMEMBRANCE
PSALM 112.6
SUSANNAH HIS DAUGHTER
DEAD AT KELSO AGED 9 YEARS
MARY HIS DAUGHTER WIFE OF
THE REV W. W. DUNCAN
AWAITS THE RESURRECTION
AT GLEISH JAN 5th 1840 AGED 25
HIS SON GEORGE ARCHIBALD
DIED AMID CONVERTED HEATHEN
AT THE MISSION STATION
LEONE TUTUILA SOUTH SEAS
SEPTEMBER 1841 AGED 21
MARY GREY WIFE OF REV R LUNDIE
ALSO OF REV H DUNCAN BORN AT MILFIELD
NORTHUMBRIA 6 NOVEMBER 1788 DIED AT
EDINBURGH 12 MAY 1788
AWAKE AND SING ME THAT DWELL IN DUST
ISAIAH 26:19-

Het is meer dan het verhaal
van dominee Lundie
Het is het verhaal van
Vader Robert en moeder Mary
allebei komen ze uit een geslacht van dominees
en ook diverse van hun nakomelingen
zijn dominee geworden.

Vader Robert is 58 jaar geworden.
Voordat hij met moeder Mary trouwde in 1813
was hij elders dominee
en hij kwam pas
op 33 jarige leeftijd naar zijn geboorteplaats Kelso
om daar het ambt op te pakken
tot zijn dood in 1832
toen hij

-plotseling dit leven verliet-

Moeder Mary is 14 jaar jonger
en 25 jaar toen ze met vader Robert trouwde.
Vader Robert was 40 en moeder Mary 26
toen ze hun eerste kind kregen.

Ze hebben  in totaal 6 kinderen gekregen
waarvan er 3 op jonge leeftijd zijn overleden.
Vader heeft alleen het overlijden van zijn derde
kind, dochter Suzanne, meegemaakt.
Zij is slechts 9 jaar geworden.

Toen vader op 58 jarige leeftijd overleed
waren de kinderen nog relatief jong
tussen de 8 en 18 jaar
Moeder Mary werd op haar 44e weduwe.

Dochter Mary was 25 jaar toen ze overleed:
– en verblijft in Cleish in afwachting van haar opstanding-

Zoon George Archibald stierf op 21e jarige leeftijd:
-tussen de half bekeerde heidenen op missiepost Leone Bay-

 

Even verderop het kerkhof
vond ik de steen van
jongste zoon Robert Henry
Ook hij was dominee
maar naar wat ik brgrijp
wel een beetje afgeweken
van het pad
van zijn voorvaderen.

Verder was er nog
Zoon Cormelis
geboren in 1815
die
tot aan zijn dood
spoorweg ingenieur was.

In 1821 is dochter Jane Catherine geboren
zij trouwde
niet met een dominee
maar met een dichter.
Zelf was zij ook dichteres.

Dochter Mary
was getrouwd met dominee W. W. Duncan
en schreef gedichten en gebedjes
voor haar kinderen.

Moeder Mary trouwde opnieuw
met Henry Duncan
een dominee
uit een domineesgeslacht.
Moeder Mary stierf
op 89 jarige leeftijd in Edinburgh

Van Moeder Mary
werd gezegd dat ze
een vrouw met een stevige karakter was 
ze heeft verschillende boeken op haar naam.
Zo schreef ze een boek
(nog te koop bij bol.com)
over haar dochter Mary.

Ik zou nog veel verder kunnen gaan
in mijn zoektocht naar de achtergrond
van al die dominees
want in hoeverre waren W. W.  Duncan ( man van dochter Mary)
en H. Duncan ( tweede man van moede Mary)
familie?
Ik heb een foto gevonden
waar ze (met een derde Duncan) opstaan.

Maar nee
ik kom tot de ontdekking
dat ik
de vrouwen
in het leven van dominee Lundie
veel boeiender vind.

Ik ga me nog even verdiepen
in moeder Mary
en de dochters Mary en Jane Catherine
volgens mij
hebben die dames
mij nog steeds
iets te vertellen.

Posted on

Op bezoek bij de buren?

Op onze weg
richting huis
rijden we
een stuk langs de kust

 

snuiven nog wat oud
en ruïnes
voor we deze vakantie
achter ons  gaan laten.

 

We wippen nog
bij een soort of
‘buren’ langs
mede kasteelbewoners
zal ik zo maar zeggen.