Mijn foto’s worden tentoongesteld en het thema is: ‘Alles met mijn iPhone’

Met een koffer vol
ging ik op pad

voor mijn eerste tentoonstelling
in de Bethlehemkerk
waar mijn foto’s 2 maanden hangen.

Ik ben zó trots en blij.

Mijn buurvrouw Henriette
heeft mij over de streep gehaald
super dank voor alle tips
het vertrouwen
je hulp.

Eggie en het vosje.
Wassenaar, 12 augustus 2016 (12.57 uur)

Mijn eerste foto is al verkocht.

Het fluwelen konijntje Eggie.
Zeewolde, 16 juni 2016 (14.33 uur)

Mijn verhaal begon allemaal met het fluwelen konijntje Eggie, mijn mini iPad en kleine foto-verhaaltjes. Eggie en mijn mini iPad gingen overal mee naartoe.

Ik denk dat Eggie het enige fluwelen konijntje is dat op zoveel verschillende plekken in Amerika is geweest.

In het begin had ik mijzelf natuurlijk veel beperkingen opgelegd door overal dat fluwelen konijntje op te willen zetten, maar aan de andere kant daagde ik mijzelf ontzettend uit om anders te kijken en bovenal mijn schaamte te overwinnen om Eggie tevoorschijn te halen. Ik bedoel, je trekt echt wel meewarige blikken wanneer je een klein fluwelen konijntje bij al je foto’s in beeld wilt plaatsten. Eggie werd een begrip.

Uiteindelijk verdween Eggie van mijn foto’s, mijn mini iPad werd mijn onafscheidelijke iPhone en gelukkig kijkt nu niemand meer vreemd op wanneer ik op de gekste plekken mijn mobiel te voorschijn haal.

Door mijzelf in eerste instantie te beperken heb ik geleerd om te kijken naar wat er wel mogelijk is en mijn verliezen, datgene wat niet haalbaar was om een fluwelen konijntje bij in beeld te krijgen, te aanvaarden. Gek genoeg zit in mijn hoofd het fluwelen konijntje Eggie, bij iedere foto die ik maak, nog in mijn ooghoek.

Uiteraard leg ik mijzelf nog steeds beperkingen op, zo wil ik geen onbekende personen fotograferen, breng ik kinderen zo min mogelijk herkenbaar in beeld en moet mijn man zwart dragen wanneer hij gaat hardlopen en ik foto’s wil maken op de plekken waar we komen.

De enige uitzondering is mijn zoon en zijn 2 dagen oude dochter. Ze zijn zo’n mooi beeld van geborgenheid, herkenning en vertrouwen.

Nachtegaal.
Zeewolde,  11 augustus 2018 (11.20 uur)
Trappen.
Portugal Portimão, 21 september 2018 (14.10 uur)
Regendruppels op klaproos.
Zeewolde, 10 juni 2019 (19.59 uur)
Op kloostertocht in Myanmar.
Myanmar Nyaungswhe, 15 februari 2020 (14.47 uur)
Ballonvlucht over Bagan.
Myanmar Mandalay, 19 februari 2020 (07.06 uur)
Kind speelt in water.
Zeewolde Wolderwijd, 9 mei 2020 (14.59 uur)
Winterrun.
Hilversum Buitenplaats Gooilust, 1 februari 2021 (15.36 uur)
De sneeuwstorm trotseren.
Hilversum Buitenplaats Gooilust, 7 februari 2021 (13.39 uur)
Hommel op Rododendron.
Hilversum Rododendronvallei, 13 mei 2021 (17.45 uur)
De late herfstzon.
Hilversum brug bij Buitenplaats Gooilust, 23 november 2021 (17.48 uur)
Ree in de mist.
’s Graveland Spanderswoud, 29 november 2021, (12.37 uur)
Opkomende mist.
Hilversum, 11 december 2021 (17.22 uur)
Kleinkind twee dagen oud.
Huizen, 26 februari 2022 (15.17 uur)
Zonsopgang Smokey Mountains.
Amerika Sevierville, 14 april 2022 (06.59 uur)

We hebben een roodborstje dat haar nestje heeft boven het rolluik

Soms
zie je iets 
vanuit je ooghoek
waarvan je denkt
hè?

Oh, wat schattig
een roodborstje.

Het duurde even 
voor ik besefte
dat het roodborstje 
niet ROND de garage fladdert
maar IN de garage.

Iedere keer
wanneer ik het hek bedien
om de auto
of mijn fiets 
in de garage te zetten
vliegt het roodborstje
UIT de garage.

Toen dat eenmaal tot me doordrong
was het de zoektocht
waar ze vandaan kwam?

Al gauw ontdekte ik
dat ze uit de bruine koof
boven het rolluik vliegt
en
dat ze dat blijft doen
keer op keer.

Ze heeft er haar nestje gemaakt.

Wanneer het hek opengaat
fladdert ze weg
want het rolluik rolt zich
op in de koof.

Dan wacht ze geduldig
tot het hek weer sluit
om terug te vliegen
in afwachting
tot een volgende keer
dat het hek weer omhoog gaat.

Soms stopt het hek even
dat wacht ze
tot het verder open gaat.

Soms lijkt het 
dat ik dichterbij mag komen.

Dan vertel haar hoe mooi ze is
hoe dapper ze is
ze zo goed voor haar nest zorgt
dat ze mooie kinderen krijgt
die op een dag uitvliegen.

De mevrouw van de dierenambulance
heeft me gerustgesteld
dat het goed komt
want daar
heb ik toch af en toe
wel twijfels over.

Het Corversbos na storm Corrie, na storm Dudley, na storm Eunice

Dit is het Corversbos
nog in de herfst

en dit nog in de zomer.
Alle bomen strak 
op een rijtje.

Na storm Corrie

lag deze reus
er indrukwekend
geveld bij

en werd de volgende dag
in kleinere
stukken afgevoerd.

Ondanks de stormen
vervolgt de natuur zijn gang
en kondigen de sneeuwklokjes
gewoon het voorjaar aan.

En toen kwam storm Dudley
en storm Eunice
die ook overal takken
blaadjes 
en gesneuvelde knoppen 
achter lieten
op ons rondje hardlopen
door het Corversbos

met nog meer
indrukwekkende schade.

Wat duidelijk 
zeker op de laatste foto
een verdrietig gezicht geeft.

Het Coversbos, hier om de hoek, door de seizoenen (11)

Het is bijna een jaar geleden
toen ik begon met 
foto’s te maken
tijdens ons rondje hardlopen.

Alle seizoenen
zijn langsgekomen.

Nu zitten we echt

in de laatste fase

van de herfst.

Nog even en dan zijn
alle blaadjes van de bomen verdwenen
en valt de wereld weer een beetje stil.

Tot die tijd

is het puur

GENIETEN

zolang de ondergaande zon
alles nog even 
in vuur en vlam zet.

Het Coversbos, hier om de hoek, door de seizoenen (8)

We zijn het jaar rond

en beginnen 
weer aan de herfst

er zijn volop paddenstoelen

de laatste bloemen die nog bloeien

een bronstige ree

de duttende reiger

de regen die alles grijzer maakt

de bladeren vallen

de kleuren veranderen

de zon staat laag
op ons gewone rondje
door het Corversbos.

Het Coversbos, hier om de hoek, door de seizoenen (6)

Natuurlijk 
lijkt het

alsof ik 

alleen maar naar Koen speur.

Niets is minder waar.

Het eerste wat ik doe
is naar de lucht kijken.

Ik ben namelijk
een mooi weer
fietser

die altijd op zoek is

naar mooie plaatjes

beestenspul

op 
ons rondje

door

het Corversbos.