Tag: boeddha

Geplaatst op

In de voetsporen van de Boeddha, onze spirituele reis door India (deel 11 en laatste)

Onze 12 daagse spirituele reis door India:
‘In de voetsporen van de Boeddha’
eindigt met een tocht over de rivier de Ganges.

In het stroomgebied van de Ganges
heeft de Boeddha 45 jaar lang onderricht gegeven
aan iedereen die hem daarom vroeg. 

Wij varen een deel van de rivier
waar we India
in al zijn facetten in herkennen:
Kleurrijk
Dynamisch en
Extravert.

India en onze reis zal ik niet vergeten.

Een unieke, intense en overweldigende ervaring

die ik maar één keer in mijn leven
op deze manier
kan meemaken.

We zijn op bijzondere plekken geweest

hebben dingen meegemaakt
die we alleen konden zien
beleven
en ervaren door 

onze onvermoeibare gids Shambhu-ji
en onze kundige chauffeur.

En natuurlijk door het gezelschap
waar ik mee op reis was: Koen, Delson, Wut en Khin

Ik heb me heel de reis thuis
op mijn gemak
en heel welkom gevoeld
ook al ben ik
min of meer
de vreemde eend in de bijt.

Ik ben dankbaar, blij en eigenlijk
heb ik te weinig woorden
om te kunnen vertellen wat deze reis
voor mij heeft betekend.

Daarom
een van de leringen van de Boeddha die me zeer aanspreekt
de Alagaddupama sutta, MN I, 134-135
over het vlot.

De lering van de boeddha over het vlot
is van 2500 jaar geleden
waarin hij de boeddhistische leer beschouwt
als niet meer en niet minder
dan een vlot
om de rivier over te steken.

In het oude India
kwam het regelmatig voor dat rondtrekkende boeddhistische monniken
in de moessontijd
gezwollen rivieren moesten oversteken.
Dan improviseerden ze een vlot van takken en lianen.

Wel, zegt de Boeddha
mijn leer is niet meer dan een vlot om de rivier over te steken. 

Hoe dwaas is het om
aan de overkant gekomen
te denken: dit vlot heeft me goede diensten bewezen
ik neem het op mijn schouder
mee tijdens mijn verdere tocht.

Laat het achter.
Het is een noodzakelijk hulpmiddel
om de rivier over te steken
meer is het niet.

Het vlot heeft me in
en door India gebracht
het heeft me India het Boeddhisme laten zien
ervaren
en beleven.

Ik ga nu naar huis
en laat mijn vlot achter
wetende dat het me inzichten en helderheid heeft gegeven.

Geplaatst op

In de voetsporen van de Boeddha, onze spirituele reis door India ( deel 10 )

We zijn aan het laatste deel van onze reis begonnen
een lange dag reizen naar Varanasi.
Ook hier wacht een hoogtepunt van onze reis: Deerpark

De Boeddha reist
na zijn verlichting
naar Deerpark in Varanasi
waar hij zijn eerste en tweede leerrede geeft.

De vijf monniken
waar de Boeddha voor zijn verlichting mee gereisd heeft
ontmoet hij weer in Varanasi.
Zij worden ook verlicht
gaan de Boeddha volgen
en vormen de kern van de ‘Sangha’: de boeddhistische gemeenschap.
De zoon van de Boeddha treedt als nieuweling toe tot de Sangha
en de Boeddha stelt een nonnenorde in.

Vervolgens trekt de Boeddha 45 jaar lang
door het stroomgebied van de Ganges
en geeft onderricht aan iedereen die hem daarom vraagt.
Hij onderwijst zijn leer aan vorstenhoven
in de boerendorpen
aan mannen en vrouwen
aan kloosterlingen en aan leken.

Delson geeft dezelfde eerste 
en twee leerrede
op dezelfde plaatsen waar de Boeddha ze gaf.
Ik voel me verbonden met Koen, Delson, Wut en Khin
deze reis
mijn omgeving
en met India.

Shambhu-ji komt uit Varanasi
en heeft in het klooster gewoond
waar wij een aalmoes offerande mogen doen.
Shambhu-ji heeft voor het eten gezorgd.
Na afloop geven wij onze geschenken en giften.

De monniken danken ons
dat wij dit eten mogelijk hebben gemaakt
en zegenen het eten. 

Daarna delen wij het eten uit

eten de monniken

wordt alles opgeruimd.

Wij geven onze geschenken. 

en giften
waarin ook de jonge monniken delen.

Vervolgens verlaten de monniken de ruimte

en mogen wij eten.

Geplaatst op

In de voetsporen van de Boeddha, onze spirituele reis door India ( deel 6 )

Door de strakke planning van de reis
de lange reisdagen
is er niet altijd de mogelijkheid
voor een zoektocht naar ‘goede’ koffie.

Maar Koen zou Koen niet zijn
wanneer hij niet onmiddellijk
bij een gaatje in ons schema
op zoek gaat naar ‘goede’ koffie in de buurt.

Onze taxi man zag ons staan
stopte onmiddellijk
kieperde, ter plekke, zijn kratten uit zijn Tuk-Tuk
poetste het stof van de zittingen
keek met Koen mee op Google
en bracht ons naar onze derde ‘goede’ koffie
in anderhalve week tijd.

Koffie!

Geplaatst op

In de voetsporen van de Boeddha, onze spirituele reis door India ( deel 5 )

Vandaag zijn we te gast
bij de Buddha International Welfare Mission

met het grootste liggende standbeeld van de Boeddha in India.

Het beeld is 30 meter lang.

We zijn van harte welkom
en krijgen een rondleiding.

Dat iedereen zich veilig voelt bij de Boeddha

en dat iedereen er welkom is
is wel duidelijk :-).

Het is ook de International Buddhist Monk Trainings School.

En nonnetjes van 16 jaar
zijn net gewoon meisjes van 16 jaar

die op alle vlakken

nog veel te leren hebben.

Geplaatst op

In de voetsporen van de Boeddha, onze spirituele reis door India ( deel 4 )

Onze reis gaat naar Kushinagar.
Het wordt een dag vol rituelen en heilige plaatsen.

We zitten zo’n beetje om de dag in de bus en we reizen lang.
De wegen in India hebben niet overal dezelfde begaanbaarheid en we hebben ons tempo aangepast. Het reizen geeft een boeiend beeld van het leven in Noord-India en het laat een grote indruk bij mij achter. Ik word nederig van wat ik zie en ik besef dat mijn leven veel praktische luxe kent.

Het allerbelangrijkste dat ik hier leer is mijn wereld thuis niet te vergelijken met de wereld waar ik nu ben. Gedurende deze reis oefen ik om mijn gedachten ver weg te laten van wat ik als goed of verkeerd zou kunnen omschrijven, zowel van mijn wereld thuis als van de wereld waar ik nu ben. In India leer ik wat leven in het nu is en meegaan met de beweging. 

Onderweg is iedereen vriendelijk, er wordt goed voor ons gezorgd en iedereen is heel behulpzaam. Ik voel me, ondanks alle intensiteit en alle confrontaties met mijzelf en mijn omgeving, veilig, geborgen en vol vertrouwen. 

Het is prachtig om de verbondenheid tussen Koen, Delson, Wut en Khin te zien, vooral bij de rituelen op deze, voor hen, zo heilige plekken.

Kushinagara is de plaats waar de Boeddha overleed en het parinibbāna, de bevrijding van alle lijden en ellende, bereikte.
Bij het overlijden vallen de vijf aspecten van het menselijk bestaan weg: lichaam, gevoelens, perceptie, intenties en bewustzijn en pakt een Boeddha of Arahant geen nieuw leven op.

We bezoeken de Mahaparinirvana tempel en dragen witte omslagdoeken als teken van respect, hiermee geven aan dat we de acht voorschriften volgen:
1. Juiste manier van zien
– weten, wat goed en slecht is en de gevolgen snappen van wat we doen.
2. Juiste motief
– wat we doen, doen we met de juiste instelling en niet alleen maar om iets terug te krijgen  of aandacht te krijgen.
3. Juiste manier van praten
– met woorden anderen geen pijn doen.
4. Juiste manier van doen
– wanneer je iets doet, denk dan aan alle anderen en niet alleen aan jezelf.
5. Juiste manier van leven
– geen drugs nemen of verkopen, geen dieren doden, niet stelen.
6. Juiste inspanning
– je inspannen, een goed leven te leiden en niet alleen maar inspannen om te krijgen.
7. Juiste oplettendheid
– let op, dat we in gedachten en daden samen in harmonie op deze wereld leven.
8. Juiste concentratie
– mediteren en goeie dingen doen, zodat we verlichting kunnen vinden.

Na een rondte, links om, wordt ons meegenomen oranje kleed neergelegd over de Boeddha. Oranje staat symbool voor wijsheid en het is de kleur van het Boeddhisme. Oranje wordt ook gezien als de kleur van de verlichting, de rijzende zon en het geestelijk en spiritueel ontwaken. 

De Boeddha ligt op de plaats en in de positie waarin hij overleden is

liggend op zijn rechterzij in de rustpositie van de leeuw

met zijn ene voet op de andere geplaatst.

Koen, Delson, Wut en Khin mediteren en even later neem ik ook plaats.
Wanneer we buiten komen schijnt de zon.

We bezoeken de Rāmabhar Stupa, die staat op de plaats waar de Boeddha is gecremeerd.

We gaan onderweg naar de Hiranyavati rivier

waar de Boeddha zijn laatste wassing kreeg. 

De relieken van de Boeddha werden verdeeld onder acht verschillende koninkrijken en verspreidden zich over de rest van India. De acht porties raakten in de loop van de eeuwen verder onderverdeeld als giften van de ene vorst aan de andere, of van de ene boeddhistische gemeenschap aan de andere, zodat er veel meer dan acht plaatsen zijn waar relieken van Boeddha worden bewaard, meestal is dit dan een miniem botfragment.

Geplaatst op

In de voetsporen van de Boeddha, onze spirituele reis door India ( deel 2 )

Na een fikse reis arriveren we in ons hotel in Sravasti, de eerste heilige plaats die we bezoeken.
Het is koud.
Onderweg zien we mensen, dik aangekleed, rondom vuurtjes zitten.
Er heerst een koudegolf, wat voor India heel ongewoon is.
Gelukkig ben ik altijd voorbereid op -20 en hebben we genoeg dikke kleding bij ons.
De komende tijd zullen we daar zeker profijt van hebben.

In Sravasti bezoeken we het Jetavana-klooster, hier bracht de Boeddha 25 regentijden door en hij heeft er wonderen verricht. 
Een regentijd is de drie maanden van het regenseizoen waarin de monniken niet reizen, maar vasten en mediteren. Het aantal regentijden bepaalt, binnen het klooster, je senioriteit.

In Savrasti heeft de Boeddha veel gepreekt, o.a. over de onvermijdelijke dood, over vredig en kalm worden door meditatie en over welwillende, liefdevolle vriendelijkheid (mettā). Ook gaf hij de raad om bij angst, vrees of verslagenheid te denken aan zijn preken. 

We krijgen, van een van de monniken, een rondleiding 

langs de opgravingen van de diverse kloosters op het terrein.

Er wordt hard gewerkt
om de opgravingen schoon te maken, te conserveren en te herstellen.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-atribuut; de bestandsnaam is img_9362.jpg

Een van de verhalen die de monnik ons vertelt, spreekt me erg aan. Het gaat over een jonge vrouw die haar dode kind naar de Boeddha bracht, en vroeg hem te helpen. Hij vertelde haar een mosterdzaadje te halen dat afkomstig was van een huis waar nog nooit iemand was gestorven. Zij zocht en zocht, maar kon géén huishouden vinden waar nog nooit iemand was gestorven. De realiteit over de dood begon geleidelijk aan bij de moeder door te dringen waardoor ze beter met haar verdriet om kon gaan.

We gaan ook langs bij de Ānanda Bodhiboom.  Deze boom is een stek van de oorspronkelijke Maha Bodhiboom te Bodh-Gayā. Hij is de oudste historische boom ter wereld.  Ānanda was een van de belangrijkste leerlingen van de Boeddha, zijn persoonlijk assistent en de beschermer van de Dhamma.

De Bodhiboom (‘de boom van de ontwaking’) wordt beschouwd als heilig en staat als symbool voor het bereiken van verlichting. Een blad van de Bodhiboom brengt geluk.

Na afloop van onze rondleiding gaan we zitten op de plaats waar de oorspronkelijk Dhamma hal was en waar de Boeddha zijn leringen hield.  Delson geeft een Dhamma Talk en we mediteren.
Ondanks de kou voel ik me warm, gekoesterd en volledig op mijn gemak.

Voor we het terrein verlaten heeft onze gids Sambhu-ji geregeld dat Koen en Wut Dana uit kunnen delen aan iedereen die werkt op het terrein.

Dana is een woord uit het Pali en betekent vrijgevigheid, vrijwillig geven of donatie. Vrijgevigheid wordt binnen het Boeddhisme gezien als een belangrijk aspect voor spirituele groei, gemoedsrust en transformatie.

Geplaatst op

In de voetsporen van de Boeddha, onze spirituele reis door India ( deel 1 )

Geheel onverwachts maakte ik deel uit van een reis naar het noorden van India; de Boeddha trail.
Koen had altijd de wens om de heilige plaatsen van de Boeddha, in het noorden van India, te bezoeken en sinds hij Delson, zijn leraar, kent werd die wens groter. Het was niet iets wat ik in gedachten had, dus was het voor mij logisch dat hij samen met Delson en zijn boeddhistische vriendinnen Wut en Khin zou gaan.

En toen?
Toen ik ging ik ook mee!

Mijn voorbereiding op deze reis was begonnen.
Lezen over de reis, over India, over Boeddhisme, de Boeddha. YouTube filmpjes kijken van Mumbai, Delhi en alle heilige plaatsen van onze reis. Zoeken waar ik rekening mee moest houden qua cultuur, wat we gingen bezoeken en de geschiedenis van het Boeddhisme in India.  Mijn voorbereiding was niet alleen mentaal en emotioneel maar ook fysiek en praktisch gericht.

Onze reis begon in Mumbai waar we midden in de nacht aankwamen vanuit de Hollandse kou. Niets had me voor kunnen bereiden op Mumbai; het geluid, het stof, de geuren, de smog, de warmte en de caleidoscoop aan mensen en cultuur.  De directheid en intensiteit waar het me mee overviel was shockerend en overdonderend.

Van tevoren had ik al de beslissing genomen om trouw te blijven aan mijzelf en geen herkenbare foto’s van mensen te maken of van de situaties die ik tegen zou komen. Deze reis ging om de heilige plaatsen van de Boeddha. Eenmaal in India was ik zo blij met deze beslissing! Het hielp me om te ordenen, niet alles te willen fotograferen en me vooral te focussen op wat met onze reis te maken had. Ik zou met al het overweldigende en indringende van mensen en situaties, mijn alles overheersende verwarring en de aanval op al mijn zintuigen nooit klaar zijn met fotograferen. Ik had nu al zo veel foto’s waar ik uit moest kiezen. 

En uiteraard zijn er altijd trappen te fotograferen 🙂
deze is in ons hotel in Mumbai.

Na 5 dagen Mumbai vlogen we naar Delhi waar onze reis begon. In Delhi sloten Wut en Khin aan evenals onze gids Shambhu-ji en onze chauffeur en zijn zoon. Uiteindelijk waren we met een gezelschap van 8 mensen. Met onze koffers op het dak van de bus kon onze reis beginnen.

Ook in Delhi vond ik mijn trap.

Op onze route 

 gingen we langs

bij Fort Agra

waar we door de smog
de Taj Mahal niet konden zien.

Bij ons bezoek aan de Taj Mahal werd deze in al haar glorie zichtbaar.

Onze reis ging verder naar Lucknow
waar we de nacht doorbrachten.

Geplaatst op

De donaties van W. in Bagan bij de ရွှေစည်းခုံဘုရား pagode en de ထီးလိုမင်းလိုဘုရား tempel

Zo groet je
in Myanmar.

We zijn aangekomen 
in Bagan
de stad van de 
3000 pagodes

De eerste die
we bezoeken
is de Schwezigon pagode

het prototype
van de Birmese stupa’s.

Een stupa is niet
om te betreden
er
ligt een tand
of een bot
van de boeddha
het is een afgesloten
geheel.

Je wandelt om
de stupa’s
tempels
en pagoda’s
met de klok mee
(je houdt de boeddha
altijd aan je rechterkant).

Vriendin W. heeft
het bladgoud
en het glazen huis
van de boeddha
gedoneerd.

Nu zorgt ze ervoor
dat er schoongemaakt
wordt.

Kijk

een echte stupa-mus.

We gaan langs
bij de Htilominlo tempel
waar W. het naambord

de electriciteit

en de waterpomp
heeft gedoneerd

zodat er bomen
kunnen groeien
en
de tempel
water en
elektriciteit heeft.

De tempel

wordt aan de binnenkant
gerenoveerd

en aan de buitenkant

met een mengsel 
van ammoniak en water
schoongemaakt
waardoor zijn 
prachtige kleur
weer tevoorschijn komt.

We lunchen
aan de Irrawaddy rivier
waar we de vissers
hun net
uit zien gooien.

Geplaatst op

Waarom K. spreekt over ‘kamma’ en niet over karma

Het begint
al bij ons ontbijt

en gaat
verder bij de 
koffie.

We praten  
over kamma.

Kamma komt uit het Pali
(karma uit het Sanskriet)

Pali is de spreektaal 
uit de tijd
van de boeddha.

De taal van de originele
boeddha-geschriften.

K. voelt zich 
als boeddhist
verbonden met de manier
waarop Bhante  
de oude Boeddha-geschriften
onderwijst.

Voor kamma is er geen
goed Nederlands woord
maar het betekent zoveel als
‘handelingen in’
gedachten
spraak
en doen.

Bij kamma gaat het om
‘bewustzijn’

om ‘intenties’

in ‘doen’
met
oorzaak en gevolg.

Dat ik me bewust ben
van mijn gedachten
van mijn intenties
van mijn woorden
van mijn acties.

Het besef dat mijn handelingen
positieve gevolgen
neutrale gevolgen
of negatieve gevolgen hebben.

Voor het nu
voor morgen
en voor de verre toekomst.

Als ik zonder opzet 
onbewust
zonder intentie
of
ongewild iets doe
bouw ik geen kamma op.

Wanneer ik per ongeluk
op een mier stap
en de mier dood
is dat technisch gezien
een negatieve daad.

Wanneer ik niet de intentie heb
of de mier onbewust dood
blijft het zonder gevolgen
voor mijn kamma.

Mijn intenties
en
mijn bewuste acties 
zijn dus de bepalende factoren
bij de vorming van mijn kamma.

Kamma
of de wet van oorzaak en gevolg
is een begrip
dat soms verkeerd
begrepen
of
gebruikt wordt.

Kamma heeft niets te maken
met toeval
met lot
mijn lot
of mijn voorbestemming.

De wet van oorzaak en gevolg
heerst in het hele universum
en telt voor iedereen.

Het boeddhisme kent
geen
rechtvaardigheid
onrechtvaardigheid
geluk of 
ongeluk.

Het boeddhisme gaat er vanuit
dat ik bewust kies
voor mijn acties en mijn daden en dat
IK
dáár verantwoordelijkheid voor neem.

Een appelpit (intern kamma)
groeit uit
tot een appelboom
nooit tot een perenboom.

Er zijn andere factoren
die de groei beïnvloeden
(extern kamma).

De grondsoort waar de appelpit
in terecht komt
hoeveel regen er valt
wanneer de zon schijnt
en het klimaat
waar de boom groeit.

Een sterke appelpit
die platgetrapt wordt
groeit nooit uit tot
een appelboom.

Een zwakke
of kwetsbare appelpit
van een zwakke
of kwetsbare appelboom
kan door  
sterke omstandigheden
uitgroeien
tot een sterke appelboom
en veel appels geven.

Onze gesprekken
aan tafel
gaan dus altijd over
bewustzijn
keuzes maken
en
verantwoordelijkheid nemen.

Het roept genoeg vragen op
bij mij
bij K.
bij ons samen
Dat geeft soms
intense discussies.

Want

tot hoever 
gaat mijn bewustzijn
in de keuzes die ik maak
en tot hoever kan ik
verantwoordelijkheid nemen?

Want

is er ook nog zoiets als
jezelf
onbewust of
onwetend houden
zodat je niet hoeft te kiezen
om verantwoordelijk te zijn?