Het stelt me gerust
dat de natuur
gewoon zijn ding doet.
De herfst is weer begonnen
een beetje vroeger dan het vorig jaar.
Ik er klaar voor.
Laat maar komen
die
stormen, mist en regen.
Ik weet dat 2017
nog niet voorbij is.
Het duurde iets langer, maar ook hier is het me gelukt.
28 februari 2017
10 maart 2017
29 maart 2017
14 april 2017
20 april 2017
Het is me gelukt! Ze zitten er allemaal aan.
9 maart 2017
21 maart 2017
31 maart 2017
1 april 2017
4 april 2017
9 april 2017
14 april 2017
Het einde van die ene boom.
10 maart 2017
Kennen jullie nog het verhaal van die ene boom?
Die boom waar ik me mee verbonden voelde?
Hij viel op,
was herkenbaar,
een ijkpunt onderweg
en heel de weg verlangde ik er naar om hem te zien:
‘Trouw aan mijzelf en aan de waarden die dienend zijn.
Met stevige wortels staan voor waar ik in geloof.
Niemands geweten, geen politieagent of een opvoeder willen zijn.
Bemoedigen en vertrouwen hebben vanuit geweldloos verzet.
En ja…..mocht je me nu een beetje vreemd vinden?
Dan is dat de consequentie die ik aanvaar.’
10 april 2017
Hij deed het ook zo leuk in mijn driehoek plogje.
En nu,
nu is ie weg.
Alsof hij er nooit gestaan heeft?
Geen idee wat ik hier nou van moet denken?
Ik zie een groene waas voor mijn ogen.
Iedere dag rijdt ik door de polder.
27 februari
Ik zie dat de bomen en de lucht veranderen.
9 maart
Het is langer licht.
9 maart
De zon heeft een andere dimensie.
9 maart
Er verandert iets aan de bomen.
28 februari
Ik zie een groene waas.
9 maart
De lente komt eraan!
Valt er wel wat te zien in januari?
4 januari 2017
Uiteraard valt er van alles te zien!
Niet aan de bomen op zich.
7 januari 2017
Kaal is kaal,
zeg nou zelf.
7 januari 2017
De natuur staat een soort van stil
rond deze tijd van het jaar.
14 januari 2017
De zon schijnt,
er is mist
soms wat ijzel
of iets van sneeuwachtigs.
16 januari 2017
Heel af en toe is er leven in de brouwerij.
De man met de kettingzaag.
18 januari 2017
Kijk daar zit J. van de mmm boerderij.
Stilletjes en in zichzelf gekeerd.
22 januari 2017
Het geeft mooie plaatjes en beelden dat winterse uitzicht.
Gewoon verliefd
Ik ben gewoon een beetje verliefd
Op dit uitzicht.
Op bomen.
Op wolken.
Ik wist niet dat er zo veel van was.
Neem nou deze week.
Zondag was het heel de dag mistig.
Maandag was er een bloedrode zondersondergang.
Zelfs één van de dames gaf er kleur aan.
Dinsdag een strakblauwe wolkenloze hemel
en 8 graden nachtvorst.
Een zonnetje wat, door de tijd van het jaar, heel laag staat.
Woensdag zag je, na een eerste zonnetje, de bewolking overtrekken.
En zelfs bij miezerig weer zoals gisteren
en vandaag zijn het nog prachtige plaatjes.
Bomen die groeien tot in de wolken
Drie keer per week rij ik door de polder naar mijn werk.
Iedere keer dezelfde weg.
En toch verveelt het nóóít.
Dat komt door de bomen
en de wolken.
Vanuit mijn huisje kan ik me ook aardig vergapen.
En blijven de lucht
en de bomen me verbazen.
Oh ja de dames ook natuurlijk.
Wanneer je ruimte krijgt.
Hij viel me onderweg weer op: ‘mijn boom’.
Eerst stond hij zo eindeloos in zijn uppie.
Nu nog steeds.
Misschien nog een beetje onwennig maar toch…..
Hij is gewoon nog meer ‘mijn BOOM‘ geworden.
Van die ene boom die ‘trouw’ is aan zichzelf.
Oké, oké ik snap hem al.
Het heeft wat geworstel gekost. En heel de week langs die enkele boom rijden confronteerde mij steeds met mijn geworstel.
Ik werd boos. Boos op die mannen die daar aan de slag waren. Boos op die boom. Want waarom zou je daar in je uppie blijven staan. Hup ga gewoon aan de wandel. Zoek een andere alleenstaande boom.
Je gaat daar toch niet vrijwillig blijven staan? Niemand die je beschermt, bemoedigt en troost. Zoek een bondgenoot. Wees samen boos. Meldt je aan als woordvoerder van boze bomen.
Maar uiteindelijk begon het te dagen. Wanneer je daar in je uppie staat ben je:
- herkenbaar
- zichtbaar
- een ijkpunt
Kortom ik hou van deze boom omdat hij opvalt, herkenbaar is, een ijkpunt onderweg en heel de weg verlang ik er naar om hem te zien.
Die boom wil ik zijn:
Trouw aan mijzelf en aan de waarden die dienend zijn.
Met stevige wortels staan voor waar ik in geloof.
Niemands geweten, geen politieagent of een opvoeder willen zijn.
Bemoedigen en vertrouwen hebben vanuit geweldloos verzet.
En ja…..mocht je me nu een beetje vreemd vinden?
Dan is dat de consequentie die ik aanvaardt.
