India – Maria de Ridder

27 januari 202314 februari 2023

In de voetsporen van de Boeddha, onze spirituele reis door India ( deel 7 )

We vervolgen onze weg van Kushinagar naar Vaishali
onderweg gaan we langs bij de Kesariya Stupa
de grootste Stupa ter wereld
gebouwd door Koning Ashoka.
De Boeddha heeft hier tijd doorbracht
en de Kesaputtiya Suttas gepreekt.

In Vaishali zien we de indrukwekkende Ashokan Pillars

die zijn neergezet door Koning Ashoka
een Indiase Koning die
voordat hij een toegewijde volgeling van Boeddha werd
veel slachtoffers had gemaakt in de bloederige oorlogen die hij voerde
om zijn koninkrijk uit te breiden.

Nadat hij zich had bekeerd tot het boeddhisme
deed hij zijn uiterste best om zijn land te regeren vanuit geweldloosheid
volgens de boeddhistische principes.
Hij had zijn gewoonten als koning opgegeven
en in plaats van oorlog voeren en pleziertochten maken
ging hij op pelgrimstochten.

Overal waar hij kwam
richtte hij pilaren op om de plaatsen te markeren
waar belangrijke gebeurtenissen hadden plaatsgevonden.
Koning Ashoka werd de beschermer van het Boeddhisme
en heeft het over India verspreid.

Onderweg naar Vaishali zien we
aan de overkant van de weg een stoet
met monniken en nonnen lopen.

Onze chauffeur zet de bus stil
en met elkaar steken we de zes rijbanen over

om de monniken en de nonnen te begroeten

ons respect te tonen.

We gaan kijken wat er nodig is
zodat er giften en zorg gegeven kan worden.

Er is behoefte aan voedsel, verzorging en medicijnen.
Sambhu-ji zal zorgen dat dit
namens ons
bij de monniken en de nonnen komt.

Ik spreek een van de nonnen
die vraagt waar we vandaan komen?
Ze vertelt me dat ze
vanuit Nepal lopend
een maand onderweg zijn.

Zij komen van Bodhgaya en gaan naar Vaishali
de route die wij, andersom,
met de bus doen.

Ik heb diep respect en ben erg onder de indruk
want lopen met deze kou
langs de kant van de weg
met het geluid
het stof
en de zware lucht die er hangt
is zwaar.

Op ons gemak steken we weer de zes banen over
naar de bus
die bij het begin van de afrit op ons wacht.

We vervolgen onze weg
in het besef dat gereden worden
best heel luxe is.

26 januari 20233 februari 2023

In de voetsporen van de Boeddha, onze spirituele reis door India ( deel 5 )

Vandaag zijn we te gast
bij de Buddha International Welfare Mission

met het grootste liggende standbeeld van de Boeddha in India.

Het beeld is 30 meter lang.

We zijn van harte welkom
en krijgen een rondleiding.

Dat iedereen zich veilig voelt bij de Boeddha

en dat iedereen er welkom is
is wel duidelijk :-).

Het is ook de International Buddhist Monk Trainings School.

En nonnetjes van 16 jaar
zijn net gewoon meisjes van 16 jaar

die op alle vlakken

nog veel te leren hebben.

26 januari 2023

In de voetsporen van de Boeddha, onze spirituele reis door India ( deel 4 )

Onze reis gaat naar Kushinagar.
Het wordt een dag vol rituelen en heilige plaatsen.

We zitten zo’n beetje om de dag in de bus en we reizen lang.
De wegen in India hebben niet overal dezelfde begaanbaarheid en we hebben ons tempo aangepast. Het reizen geeft een boeiend beeld van het leven in Noord-India en het laat een grote indruk bij mij achter. Ik word nederig van wat ik zie en ik besef dat mijn leven veel praktische luxe kent.

Het allerbelangrijkste dat ik hier leer is mijn wereld thuis niet te vergelijken met de wereld waar ik nu ben. Gedurende deze reis oefen ik om mijn gedachten ver weg te laten van wat ik als goed of verkeerd zou kunnen omschrijven, zowel van mijn wereld thuis als van de wereld waar ik nu ben. In India leer ik wat leven in het nu is en meegaan met de beweging.

Onderweg is iedereen vriendelijk, er wordt goed voor ons gezorgd en iedereen is heel behulpzaam. Ik voel me, ondanks alle intensiteit en alle confrontaties met mijzelf en mijn omgeving, veilig, geborgen en vol vertrouwen.

Het is prachtig om de verbondenheid tussen Koen, Delson, Wut en Khin te zien, vooral bij de rituelen op deze, voor hen, zo heilige plekken.

Kushinagara is de plaats waar de Boeddha overleed en het parinibbāna, de bevrijding van alle lijden en ellende, bereikte.
Bij het overlijden vallen de vijf aspecten van het menselijk bestaan weg: lichaam, gevoelens, perceptie, intenties en bewustzijn en pakt een Boeddha of Arahant geen nieuw leven op.

We bezoeken de Mahaparinirvana tempel en dragen witte omslagdoeken als teken van respect, hiermee geven aan dat we de acht voorschriften volgen:
1. Juiste manier van zien
– weten, wat goed en slecht is en de gevolgen snappen van wat we doen.
2. Juiste motief
– wat we doen, doen we met de juiste instelling en niet alleen maar om iets terug te krijgen of aandacht te krijgen.
3. Juiste manier van praten
– met woorden anderen geen pijn doen.
4. Juiste manier van doen
– wanneer je iets doet, denk dan aan alle anderen en niet alleen aan jezelf.
5. Juiste manier van leven
– geen drugs nemen of verkopen, geen dieren doden, niet stelen.
6. Juiste inspanning
– je inspannen, een goed leven te leiden en niet alleen maar inspannen om te krijgen.
7. Juiste oplettendheid
– let op, dat we in gedachten en daden samen in harmonie op deze wereld leven.
8. Juiste concentratie
– mediteren en goeie dingen doen, zodat we verlichting kunnen vinden.

Na een rondte, links om, wordt ons meegenomen oranje kleed neergelegd over de Boeddha. Oranje staat symbool voor wijsheid en het is de kleur van het Boeddhisme. Oranje wordt ook gezien als de kleur van de verlichting, de rijzende zon en het geestelijk en spiritueel ontwaken.

De Boeddha ligt op de plaats en in de positie waarin hij overleden is

liggend op zijn rechterzij in de rustpositie van de leeuw

met zijn ene voet op de andere geplaatst.

Koen, Delson, Wut en Khin mediteren en even later neem ik ook plaats.
Wanneer we buiten komen schijnt de zon.

We bezoeken de Rāmabhar Stupa, die staat op de plaats waar de Boeddha is gecremeerd.

We gaan onderweg naar de Hiranyavati rivier

waar de Boeddha zijn laatste wassing kreeg.

De relieken van de Boeddha werden verdeeld onder acht verschillende koninkrijken en verspreidden zich over de rest van India. De acht porties raakten in de loop van de eeuwen verder onderverdeeld als giften van de ene vorst aan de andere, of van de ene boeddhistische gemeenschap aan de andere, zodat er veel meer dan acht plaatsen zijn waar relieken van Boeddha worden bewaard, meestal is dit dan een miniem botfragment.

25 januari 202314 februari 2023

In de voetsporen van de Boeddha, onze spirituele reis door India ( deel 3 )

Het is nog steeds koud, we zijn allemaal dik aangekleed in meerdere laagjes sokken, shirts en we hebben dikke sjaals over onze jassen. Ook in de bus is het koud. Ondanks de kou is het goed, gezellig en comfortabel met elkaar.

Koen, Delson, Wut en Khin lijken elkaar al heel lang te kennen. Het bezoeken van de heilige plaatsen, het gezamenlijk mediteren en het praten over de Dhamma laat duidelijk, over de tijd heen, hun verbondenheid zien. Shambhu-ji, de chauffeur en zijn zoon en ik voegen ons er als vanzelf in.

We zijn onderweg naar Kapilavastu, het stond niet op het programma, maar Shambhu-ji heeft kunnen organiseren dat we naar de plaats gaan waar de Boeddha, als de prins Siddhartha Gautama, in het kasteel van zijn vader tot zijn 29e een beschermd leven had.

Na de geboorte, in Lumbini, gaat zijn moeder Maya samen met de kleine prins Siddhartha Gautama terug naar Kapilavastu.

Zijn vader, de koning Shuddhodana, was erg blij met de geboorte van zijn zoon. Zoals in India gebruikelijk is, werd het lichaam van het net geboren kind uitvoerig bekeken. De waarzeggers en astrologen waren het met elkaar eens: het zou beslist een groot man worden, maar of hij een koning dan wel een asceet of wijsheidsleraar zou worden, dat was minder duidelijk. Zijn vader wilde dat hij een groot vorst werd en liet hem opgroeien in een weelderige omgeving in de hoop dat zijn zoon blijft en niet een spiritueel pad kiest.

Wanneer Siddhartha 29 jaar is, wil hij toch weten hoe het leven buiten de paleismuren eruitziet. Hij maakt rijtoeren naar parken buiten de stad. Onderweg ziet Siddhartha een zwakke, gebogen grijsaard, een ernstig zieke en een lijk dat naar de crematieplaats gebracht wordt. Hij is diep geschokt door de aanblik van dit lijden, zeker als zijn wagenmenner Channa zegt dat dit het lot is van ieder mens.

Ontzet rijdt hij verder en ziet dan naast de weg een asceet. Hij wordt getroffen door de serene kalmte die deze man uitstraalt. Zo raakt hij ervan overtuigd dat er een pad is dat de mens van lijden kan bevrijden. Spoedig daarna besluit hij zijn prinselijk leven op te geven en dit pad te gaan zoeken.

PS
In het boeddhisme symboliseert de lotusbloem de goddelijke geboorte, zuiverheid en spirituele groei.

21 januari 202314 februari 2023

In de voetsporen van de Boeddha, onze spirituele reis door India ( deel 1 )

Geheel onverwachts maakte ik deel uit van een reis naar het noorden van India; de Boeddha trail.
Koen had altijd de wens om de heilige plaatsen van de Boeddha, in het noorden van India, te bezoeken en sinds hij Delson, zijn leraar, kent werd die wens groter. Het was niet iets wat ik in gedachten had, dus was het voor mij logisch dat hij samen met Delson en zijn boeddhistische vriendinnen Wut en Khin zou gaan.

En toen?
Toen ik ging ik ook mee!

Mijn voorbereiding op deze reis was begonnen.
Lezen over de reis, over India, over Boeddhisme, de Boeddha. YouTube filmpjes kijken van Mumbai, Delhi en alle heilige plaatsen van onze reis. Zoeken waar ik rekening mee moest houden qua cultuur, wat we gingen bezoeken en de geschiedenis van het Boeddhisme in India. Mijn voorbereiding was niet alleen mentaal en emotioneel maar ook fysiek en praktisch gericht.

Onze reis begon in Mumbai waar we midden in de nacht aankwamen vanuit de Hollandse kou. Niets had me voor kunnen bereiden op Mumbai; het geluid, het stof, de geuren, de smog, de warmte en de caleidoscoop aan mensen en cultuur. De directheid en intensiteit waar het me mee overviel was shockerend en overdonderend.

Van tevoren had ik al de beslissing genomen om trouw te blijven aan mijzelf en geen herkenbare foto’s van mensen te maken of van de situaties die ik tegen zou komen. Deze reis ging om de heilige plaatsen van de Boeddha. Eenmaal in India was ik zo blij met deze beslissing! Het hielp me om te ordenen, niet alles te willen fotograferen en me vooral te focussen op wat met onze reis te maken had. Ik zou met al het overweldigende en indringende van mensen en situaties, mijn alles overheersende verwarring en de aanval op al mijn zintuigen nooit klaar zijn met fotograferen. Ik had nu al zo veel foto’s waar ik uit moest kiezen.

En uiteraard zijn er altijd trappen te fotograferen 🙂
deze is in ons hotel in Mumbai.

Na 5 dagen Mumbai vlogen we naar Delhi waar onze reis begon. In Delhi sloten Wut en Khin aan evenals onze gids Shambhu-ji en onze chauffeur en zijn zoon. Uiteindelijk waren we met een gezelschap van 8 mensen. Met onze koffers op het dak van de bus kon onze reis beginnen.