Mijn voeten
Kijk hier loop ik warm voor.
Hier trek ik mijn stoute schoenen voor aan.
Ik loop bijna
naast mijn schoenen
van trots.
Tien eerste jaars studenten
Toegepaste Psychologie
die tijdens hun stage
op pad gaan als maatje
van een kind of jongeren bij Match.
Ze hebben
kennis gemaakt.
Na de eerste klik
is er nu de zoektocht
hoe ze het met elkaar
leuk kunnen hebben.
Dit zijn de voeten van V. Zij is het maatje van A.
Alle maatjes van Match
krijgen een voorbereidende training.
De maatjes worden persoonlijk begeleid
en er zijn gezamenlijke bijeenkomsten.
Dit zijn de voeten J. Hij is maatje van J.
Tijdens die gezamenlijk bijeenkomsten
praten we over onderwerpen
waar de maatjes tegenaan lopen.
Dit zijn de voeten van F. Zij is het maatje van J.
Zoals de bijeenkomst
die gaat over
-grenzen-.
Een belangrijk thema bij Match.
We hebben namelijk verschillende grenzen.
De grenzen van jezelf
die van de ander
die van Match
die Humanitas
én de maatschappelijke grenzen.
Met allemaal heb je rekening te houden.
Dit zijn de voeten van Z. Zij is het maatje van J.
Het belangrijkste bij grenzen is
dat ze onvermijdelijk zijn.
In ieder contact of
relatie
loop je er gegarandeerd
tegenaan.
Het meeste lost zich
vanzelf op
of vindt zijn weg
wel in de relatie.
Dit zijn de voeten van C. Hij is het maatje van T.
Grenzen zijn er
om je te beschermen.
Ze bieden duidelijkheid
je kunt je
er achter verschuilen
je erop afstemmen
elkaar er op aanspreken.
Zonder grenzen
zou het een zooitje worden.
Dit zijn de voeten van C. Zij is het maatje van de tweeling N. en I.
Wanneer iemand vrijwilliger of stagiaire
wil worden bij Match
zoek ik altijd
even
de grens op.
Als check
hoe iemand reageert
op grenzen
maar in dit geval
ook
omdat het een belangrijke vraag is
in het werken met kinderen
en jongeren.
Aan iedereen stel ik de vraag:
‘vind je kinderen seksueel aantrekkelijk?’
Hij voelt
gegarandeerd
voor iedereen
(ook voor mijzelf)
als grensoverschrijdend.
Ik leg uit
waarom ik deze vraag stel.
We gaan erover
in gesprek.
Niet het antwoord
is daarin het belangrijkste
maar het gesprek erover.
Voor Match mag ik die vraag stellen
Wanneer ik hem zou stellen
als Maria
zou het een onfatsoenlijke vraag zijn.
Zo zit dat met grenzen.
Ze vragen soms wat uitleg.
Dit zijn de voeten van L. Zij is het maatje van L.
Wanneer iemand over je grens gaat
kan praten soms helpen.
De ander kan dan begrijpen
wat jou raakt
wat het met je doet
waarom het onaangenaam is.
Wanneer praten niet lukt
zijn er nog andere mogelijkheden
om je grenzen aan te geven:
- je kunt fysiek een andere houding aannemen
of een stap achteruit doen - een stilte laten vallen en wachten
- het de ander ongemakkelijk maken
door juist een stap naar de ander toe te doen - een goede voorbereiding door van te voren te bedenken
wat je wel en wat je niet wilt - met een monotone stem
standaardzinnetjes herhalen - stap ‘opzij blok’ te doen
- een wit hondje in te brengen
- spreken vanuit een maatschappelijke stem
Dit zijn de voeten van J. Zij is het maatje van A.
We hebben een regel bij Match
over hoe we omgaan met
persoonlijke vragen die de vrijwilligers
en stagiaires soms krijgen.
De regel is:
‘dat je alleen persoonlijke informatie
deelt die nut heeft voor je maatjescontact’.
Sommige informatie of te veel informatie
kan de kinderen belasten
en dan kom je over de grens van de kinderen.
Dit zijn de voeten van M. Zij is het maatje van S.
Hoe herken je je eigen grenzen
en die van de ander?
Wat gebeurt er in je lijf
en in je hoofd
wanneer jij over jouw grens gaat?
Wanneer een ander over jouw grens gaat?
Wat zie je bij een ander
wanneer je over zijn/haar grens gaat?
Je krijgt:
- het warmer
- een rood hoofd
- je begint te stotteren
- een misselijk gevoel
- giechelen
- rare tintelingen over je lijf
- allerlei gesprekken in je hoofd
- verwijten naar jezelf
- stoom uit je oren
- of je valt stil.
Het lijken op de symptomen
van de vecht of vluchtreactie.
Dit zijn de voeten van M. Zij is het maatje van V.
Over je eigen grenzen gaan
of
over de grens van een ander gaan
doet gewoon veel.
Belangrijk is
dat je het herkent
bij jezelf
bij de ander.
De vraag is dan:
‘hoe ga je er mee om?’
Respectvol
naar jezelf
naar de ander.
Dat vraagt wat denkwerk,
geduld en
empathie.
En dat is het onderwerp voor
een gezamenlijke bijeenkomst.
