Posted on

Hoe zit het met jouw weerstand tegen het leven?

Terug in Nederland
stormde het nog steeds
was het nat
koud
werd ik snip
snip
snipverkouden.

Mijn weerstand
na 14 uur vliegen
de overschakeling van
37 graden
naar 5 graden
was achtergebleven
in Myanmar.

Daarbij hielp
de tijd van het jaar
ook niet mee
om mijn weerstand
op te bouwen.

Dat woordje
‘weerstand’
dat doet iets met me!

Welke weerstand?
Tegen wat?
Het weer
de tijd van het jaar
het corona virus
mijn slechte humeur
de boze buur
het leven?

Soms denk ik
dat ik mijn weerstand
ondermijn door mijn wens
om bijzonder te zijn
om gelukkig te zijn
om leed
ellende
lijden als een inbreuk
op mijn leven te zien.

Dirk de Wachter zegt in zijn artikel:
‘de ziekte van deze tijd is
dat alles fantastisch moet zijn’.
In zijn boek
‘de kunst van het ongelukkig zijn’
vraagt hij aandacht
‘voor het alledaagse ongeluk‘.

Het sluit aan bij
‘Gelukkig, ik ben een grijze muis’
van Anneke Dekkers

Bij het boeddhistische gedachtegoed
waar ik veel over spreek
met K.
dat lijden een inherent onderdeel is
van het leven.

Voor mij is het hoopvol
dat ik ‘gewoon’
een grijze muis mag zijn.

Dat mijn lijden
mijn ongemak
en mijn pijn
bij hét leven horen.

Ik hoef niks op te lossen
niet voor mijzelf
niet een ander.

Ik hoef niets anders
dan mijn eigen middelmatigheid
te accepteren
leren beseffen
dat niet alles loopt
zoals ik het wens
en dat ‘gewoon’
soms
ook goed genoeg is.

Ik leer het door
te vallen
weer op te staan
en dat dagelijks
te oefenen.

Ik ben iets handiger geworden
om de gewone middelmatige
en ongelukkige dingen
in mijn leven
enigszins charmant
soms elegant op te pakken
daar mijn eigen draai
en aanpassing aan te geven.

Posted on

Dit moet échte liefde zijn (2) maar de natuur dan?

Hier is wat
aan het
gebeuren.

 

 

Mam haar vleugels
staan zo breed
en haar blik
is zo waakzaam.

 

(klik op het plaatje voor het filmpje)

Ja hoor
het is zover.

Mmm…….
niks van
zullen we het
eens proberen.

Hup…
gewoon volle bak
aan de slag.

 

Hé mam
er ligt er nog
één?

 

Ik snap het wel
deze twee
vragen de volle aandacht.

 

Maar ja
je nest zó achterlaten
en bevuilen?

 

Blijkbaar gaat
het leven verder.

Eten
groot worden
en leren
heeft nu de prioriteit.

 

(klik op het plaatje voor het filmpje)

En dat er nog wat
te leren valt!

Duikelen
je eten te pakken krijgen
en weer
elegant omhoog
kantelen
is wel een kunstje op zich :-).

 

 

Posted on

Een dag en een nacht in Portugal (2)

Familieomstandigheden
brachten ons naar Portugal.

 

Het liep effe
iets anders dan bedacht.

 

Naast de lijnen
de kleuren
en de vormen
van het hotel
in mijn vorige plog

 

was er ook
de geur

 

de ruwheid

 

en de zee

 

van Portugal.

We hebben
het noodzakelijke
het zware
en het beladene
met
het aangename
kunnen combineren.

Het is dan net
als het leven zelf
hard werken
dragen wat onvermijdelijk is
en
volhouden.