Al heel erg lang hou ik van het kinderboek
‘Het fluwelen Konijn’
(of ’hoe speelgoed Echt wordt’)
van Margery Williams
‘Wat is echt?’ Vroeg het konijntje op een dag, toen ze naast elkaar lagen, vlakbij de haard in de kinderkamer, voordat Nana zou komen opruimen. ‘Betekent het dat je van binnen iets hebt dat zoemt en van buiten een palletje?’ ‘Echt is niet hoe je gemaakt bent’, zei het leren paard. ‘Het is iets dat met je gebeurt, als een kind lang, heel lang van je houdt… dan word je echt’.
‘Doet dat pijn?’ vroeg het konijntje. ‘Soms wel’, zei het leren paard, want hij sprak altijd de waarheid. ‘Als je echt bent, dan geef je er niets om dat het pijn heeft gedaan’. ‘Gebeurt het allemaal ineens, net als opgewonden worden?’, vroeg hij, ‘of stukje bij stukje?’ ‘Het gebeurt niet allemaal ineens’, zei het leren paard. ‘Je wordt het gewoon. Het duurt een hele tijd. Daarom gebeurt het niet vaak met dingen die gemakkelijk breken of scherpe randen hebben, of voorzichtig behandeld moeten worden’.
‘In het algemeen ben je tegen de tijd dat je echt wordt, meestal kaal geknuffeld, en je ogen zijn eruit gevallen en je poten bengelen erbij en je ziet er haveloos uit. Maar dat geeft allemaal niet, want als je eenmaal echt bent, ben je niet lelijk meer, behalve voor mensen die het niet begrijpen’.
Echt al heel lang.
Jaren geleden
heb ik zo’n klein fluwelen konijntje aangeschaft
en hem Eggie genoemd.
Eggie werd een vast onderdeel
van mijn foto-verhaaltjes.
Op iedere foto ‘moest’ Eggie.
De tekst was voor mij de inspiratie
voor andere foto-verhaaltjes
zoals die over wanneer je -ECHT OUD- bent
en je niet lelijk meer bent
behalve voor mensen die het niet begrijpen.
Uiteindelijk verdween Eggie in een laatje
totdat hij herkend werd
op foto’s voor de tentoonstelling.
Nu is Eggie weer terug
in een zoek Eggie foto-prentenboekje
en als memorie-spel.
Eggie beleeft weer zijn avonturen.
Er zijn van die plaatjes die extra aandacht krijgen :).
Zoals die in den Bosch
met mijn zus
in een winkel met tweedehands kleding.
Of
die in New York
met die vreemde ‘blauwe meneer’
van de Blue Man Group.
Uiteraard met Chesto
die in de selfie-stick
en Eggie die tussen de wal en het schip kwam
in Canada bij het walvis spotten.
Maria de Ridder 